Verlies van de knikkers (een vrouw in het casino)

Uiterst kalm wierp hij zijn laatste grote knikker. Het mooie, zwart met goud gespikkelde exemplaar, rolde rechtstreeks het potje in. De anders zo heerlijk klinkende tik van het ketsen van de knikkers, klonk als een doffe dreun in mijn oren.

Met een paar stevige stappen begaf hij zich naar mijn bonk, die eenzaam vóór het potje lag. Weer steunend op zijn linkerknie, tikte hij deze met het grootste gemak, in de pot. Eén seconde kon ik het gewoon niet geloven. Was ik nou écht mijn bonken kwijtgeraakt? Kwijtgeraakt aan iemand die er zelf méér dan genoeg had?

Een paar van de jongens juichten, Yvonne keek met grote ogen en een blik vol medelijden naar me. En Ernst? Ernst deed of alles de gewoonste zaak van de wereld was. Met een hautaine blik klopte hij het zand van zijn linkerknie en graaide kalmpjes met beide handen de zes mooie grote knikkers uit het potje.

geplaatst in Landbased casino door Solidago
op 3 mei 2022

Het verlies incasseren

Ik keek naar zijn achterkant. Ik keek naar zijn billen, die bijna uit zijn broek puilden, toen hij krom voorovergebogen, de zes grote stuiters uit het potje graaide. Ik had verschrikkelijk veel zin om een harde trap tegen zijn reet te geven. Zó hard dat ie voorover zou vallen, met zijn rotkop in het zand.

Maar ik liet me natuurlijk niet kennen. Met een onbewogen gezicht riep ik, zonder iemand echt aan te kijken, dat ik nu écht naar huis moest. Als ik te laat zou zijn voor het avondeten, zwaaide er wat. Met opgeheven hoofd verliet ik het clubje. Hoe ze zouden kijken en dat Yvonne in haar eentje bij de jongens achterbleef, speelde geen rol. Onderweg naar huis zouden er allerlei gedachten door mijn hoofd spinnen en misschien zelfs al plannetjes broeien, maar op dat moment nog niet. Op dat moment leerde ik mijn gevoelens opzij te zetten. Op dat moment leerde ik te bluffen.

Casino Poker Game Ana Covaci — Bluffen aan de poker tafel

Leren om te bluffen

Maar bluffen met gevoelens is wat anders dan bluffen met pokeren. Anders dan bluffen met het uitdagen voor een weddenschap. En anders dan met het versieren van iemand voor een one night stand. Bluffen met gevoelens gaat dieper. Over het algemeen zijn vrouwen al wat minder sterk met bluffen dan mannen en als dat bluffen je diep van binnen raakt, moet je er niet raar van opkijken, als die weggestopte gevoelens er later uit kunnen komen. Soms veel later, op de meest onverwachte momenten en in situaties, waar je dat totaal niet verwachtte.

Maar dat is toekomstmuziek. Zover zijn we nog lang niet. Ik ben nog op het tijdstip dat ik naar huis holde. Er flitsten allerlei gedachten door me heen. Had Ernst misschien iets verkeerds gedaan waardoor ik het potje achteraf ongeldig zou kunnen laten verklaren? Dan had ik namelijk recht op mijn knikkers terug te krijgen. Het hele tafereel speelde zich weer voor mij af, maar helaas, ik zou Ernst van níets kunnen betichten. Alles was volgens de regels gegaan.

Sommige zaken kun je beter niet vertellen

Hoe ik mijn hersenen ook liet kraken, niets maar dan ook níets zou leiden tot een terugkrijgen van mijn grote knikkers. Ik zou me bij mijn verlies neer moeten leggen.

Uitgeput en bezweet kwam ik thuis, gelukkig nog net op tijd voor het avondeten. Ik kreeg het warme eten amper naar binnen, het water echter smaakte als een godendrank.

Ik kon met niemand over mijn verlies praten, dan zou namelijk aan het licht komen dat ik met kinderen van de openbare basisschool speelde. Toen leerde ik al dat je bepaalde geheimen, al zou je dolgraag willen, gewoonweg niet kúnt delen.
Ik wurgde het laatste warme hapje naar binnen, toen ik op een idee kwam. Een idee waardoor ik aan geld zou komen om nieuwe grote bonken te kopen. Mijn luttele zakgeld was láng niet toereikend en pas later zou ik een krantenwijk gaan nemen, daar was ik toen net iets te jong voor. De eerstvolgende zaterdag zouden we gaan eenentwintigen. Dan zou ik iets toepassen wat ik al eerder bedacht had, maar nooit durfde te doen, nooit echt de noodzaak van inzag. Maar nú wel. Ik móest gewoon geld hebben voor nieuwe knikkers. Nood breekt wetten.

Tijdens het bijbel voorlezen van mijn vader na het eten, was een van mijn broers weer eens aan het klieren. Hij trok rare bekken naar me en ja hoor, ik moest en kón weer lachen. Weliswaar met mijn neus dichtgeknepen en een hoofd als een biet, want we werden geacht stilletjes en aandachtig te luisteren. Maar ik stikte bijna van het lachen. En ik had een plan!