Header Mexen Etc 752X470

Een stamtafel vol geld

Ze zaten er weer. Net zoals bijna elke dag. Vrijgezelle jonge mannen met een baan – en thuiswonend. De beste klanten die je kunt hebben. Hun sociale leven speelt zich af aan de bar of aan de stamtafel en dat mag wat kosten. Deze jongens en mannen voelden zich thuis in een warme traditionele omgeving waar ze niet hip, snel, afgetraind of  “mooi” hoefden te zijn.

De gokkasten waren constant bezet. Koffie, cola en een gewoon biertje van de tap het meest geschonken. Tosti-ijzer en frietpan de enige echt noodzakelijke apparaten in de keuken.

Saai? Helemaal niet. Er werden mooie verhalen gedeeld, moppen getapt, anekdotes verteld, lief en leed uitgebreid besproken en er werd regelmatig een kaartje gelegd en met dobbelstenen geworpen. Vaak om rondjes en de eer, maar ook regelmatig om keiharde knaken.

Procent Transparant geplaatst in Landbased casino door Procent
op 31 augustus 2022
Header Mexen Etc 752X470

Mexen, pottoepen, shut-the-boxen, zeilen, bluffen, petoeten, bollen en bonken

Pinnen was nog toekomstmuziek dus iedereen had contant geld op zak. Sommigen altijd heel veel. Geliefde spelletjes waren Mexen (nog nooit een rondje verloren *kuch*broodspeler*kuch*), Pottoepen, Shut-the-boxen, Zeilen, Bluffen, Petoeten, Bollen (Boerenbridge) en Bonken.

De uitschieters qua inzetten, winsten en verliezen waren Pottoepen en Bonken. Pottoepen was een spelletje voor de “die hard” spelers. Hierbij moest je kaarten tellen, bluffen en over een grote bankroll beschikken. Sommige potjes gingen om meer dan 500 euro (guldens) per keer.

Bonken 1024X640

Bonken

Voor de gwone gokker die geen zin had om tegen de pro’s te spelen, was Bonken veel interessanter. Snel, niet te veel nadenken en je speelde tegen de bank. Was je zelf de bank, dan bepaalde jij de inzet.

De regels:

Spelers zijn om beurten de bank. Je speelt met een half deck kaarten (zeven t/m aas). Voor het spel begint wordt onderling afgesproken wat de minimale en maximale inzet van de bank is. Ook de minimale inzet die een speler moet doen wanneer hij aan de beurt is wordt bepaald.

Voorbeeld: Bank minimaal 10 – maximaal 50. Speler minimaal 0,50 – maximaal de pot.

De speler die de bank is zet een bepaald bedrag in en deelt vervolgens aan iedere speler drie kaarten. De spelers houden de kaarten gesloten.

De speler die links naast de bank zit, is als eerste aan de beurt. Hij noemt zijn inzet en vervolgens draait de bank de bovenste kaart van het deck open en legt deze voor de speler. De speler wint wanneer de opengedraaide kaart lager is dan één van de drie kaarten die speler bij het begin van het spel gedeeld heeft gekregen. Het symbool moet ook kloppen. Dus krijg je schoppen tien open, dan win je niet met harten boer.

Verliest de speler, dan gaat zijn inzet naar de pot en houdt hij zijn kaarten gesloten. Wint de speler, dan krijgt hij uiteraard zijn inzet uit de pot en showt hij alleen zijn winnende kaart. Heb je als speler drie gelijke kaarten gedeeld gekregen, dan heb je recht op de halve pot wanneer je aan de beurt bent. Je bent vrij om voor de hele pot te gaan, als je bijvoorbeeld drie Koningen of Azen hebt, maar dan verlies je het recht op de halve pot.

Na drie volledige rondes, als je dan als bank nog niet “dood” bent, mag je op tafel kloppen, of bonken, ten teken dat dit jouw laatste ronde als bank is. Na deze laatste ronde is de pot van jou.

Adrenalinerush

Iedereen die wel eens een gokspelletje om geld gespeeld heeft in de kroeg of met vrienden thuis, weet dat de inzetten altijd bescheiden beginnen, maar dat de kans heel groot is dat die naarmate de avond of middag vordert steeds groter worden. Het is de bijna onvermijdbare dynamiek die hoort bij kaarten om geld. De potten worden steeds groter en de spanning stijgt evenredig mee.

Die heerlijke adrenalinerush die door je lijf giert wanneer je als bank net geklopt hebt en uitzicht hebt op die stapel geld die voor je neus jouw naam ligt te roepen. De trillende vingers waarmee je de kaart omdraait wanneer de één na laatste speler opeens voor die hele grote pot gaat.

Je hart dat bonkt, het koude zweet dat vanuit je oksel langzaam naar beneden drupt. Die twee seconden absolute stilte en collectief ingehouden adem en dan de euforie of teleurstelling. Geweldig. Alle vezels in je lijf laten je voelen dat je leeft.

De winnaar van de avond betaalt een rondje extra en uiteraard is hij niet te beroerd om een grote schaal bittergarnituur te laten aanrukken. Zo hoort dat.

Nu ik het zo type krijg ik er weer helemaal zin in. Ik kan haast niet wachten om een keer af te reizen naar verweg om alle Onetimers die dat willen kennis te laten maken met deze geweldige klassieke “gezelschapsspellen”. Niet om echt geld natuurlijk, wel met echte bitterballen. Kijken welke Onetimer de Bonker van het jaar wordt, of master Mexer.

Voor we beginnen doen we echter eerst “een rondje verdacht”. Als je weet wat dat betekent, dan ben je een echte!

on air