Resultaat zegt niet alles

Als ik de kans krijg om geld in te zetten op de worp van een dobbelsteen waarbij ik mijn geld verzesvoudig als er een 5 of 6 wordt gegooid is de beslissing vanuit financieel oogpunt om dat te doen een goede. Ik heb namelijk 1/3 kans om bij een inzet van 10 euro er 60 te winnen en in 2/3 van de gevallen zal ik verliezen.

Mijn tientje is dan dus 20 euro waard. Dus, voordat ik weet wat de dobbelsteen gaat doen, is het met gegeven informatie verstandig om een gokje te wagen. Nu zijn er altijd ‘Captain Hindsights’ die achteraf, wanneer de dobbelsteen geworpen is, gaan bepalen of je beslissing goed is geweest.

Als je hebt verloren weten zij je haarfijn uit te leggen dat jouw gokje 10 euro heeft gekost. En als je wint prijzen zij jouw goede inzicht. Deze manier van situaties benaderen zie je ook vaak in het poker. En is een fundamentele denkfout die vaak gemaakt wordt.

Dobbelstenen1 Kopie Scaled — Dobbelstenen

Goede beslissingen

GOEDE BESLISSINGEN

Niet alleen in poker maar bijna overal. Bijvoorbeeld voetbaltrainers die door een buitenspelgoal verliezen kunnen zomaar hun baan kwijtraken. Dit omdat die nederlaag uitschakeling in de Champions League betekent. Terwijl hij het team goed heeft voorbereid en logische beslissingen over de opstelling en tactiek heeft genomen.

Om te bepalen of een beslissing juist of onjuist is moet er sec gekeken worden naar het moment waarop deze genomen is. En welke informatie toen voorhanden was. Bij poker is dit precies hetzelfde. Als ik met een sterke hand op de river (de laatste community card) een bet van €50 call in een pot van €100. En ik verlies kan mijn call nog steeds correct zijn.

Als de tegenstander in die situatie meer dan 25% van de keren bluft is de call goed want ik riskeer €50 om €200 (100+50+50) te winnen. Omdat ik de kaarten van mijn tegenstander niet kan zien moet ik hem op een ‘range van handen’ zetten. Een range van handen is elke mogelijke combinatie die hij kan hebben.

Ik heb de flop en turn gebet nadat hij naar mij toe heeft gecheckt en op de river besluit hij die €50 euro in te zetten. En mij te laten bepalen of mijn two pair (azen en tweeën) goed is. Op basis van ervaring, statistieken en kennis van de speler weet ik dat hij de volgende range handen zo zou spelen:

KQ/Q9/89, hij bluft met een gemiste straightkans.
Elke twee schoppens, hij bluft met een gemiste flushdraw.
AJ, hij denkt dat boeren en tweeën met aas kicker de beste hand is. Voor QQ en KK hetzelfde verhaal.
A2 van schoppen, hij flopte bottom pair met een flushdraw en valuebet zijn geriverde three of a kind tweeën. Dit acht ik de enige 2 die hij kan hebben omdat alle andere handcombinaties met een 2 erin preflop gefold zouden hebben.

Een full house sluit ik uit omdat hij een geflopte set boeren of tienen op de flop of turn geraist zou hebben. Een 33 op de flop fold en zoals gezegd J2/T2 preflop fold.

Met bovenstaande kennis is het dan goed om die €50 te callen. Dit omdat ik van al zijn blufs win, een deel van zijn ‘value range’ (de handen die hij bet om afbetaald te krijgen door minder) versla. En ik dus alleen van A2 van schoppen verlies.

Als ik na mijn call precies die ene hand te zien krijg waar ik tegen verlies is er geen enkele reden om te denken dat ik daar een fout heb gemaakt. Alleen resultaatgerichte opportunisten zullen dit dan denken. En die zijn er heel veel aan de pokertafels.

Conclusie

Belangrijk in dit verhaal is dat wanneer je wilt nagaan of je goed hebt gespeeld resultaten helemaal niet belangrijk zijn. Ik heb menig pokersessie gespeeld waarbij ik aan het winnen was. En besloot te stoppen omdat ik vond dat ik als een banaan aan het spelen was en vice versa.

Ook ík zal me subliminaal laten beïnvloeden tijdens mijn analyses van handen en sessies. Maar door dit zo veel mogelijk uit te sluiten kan ik me richten om waar poker om draait: de juiste beslissingen nemen. Topspelers zijn zo goed omdat ze niet alleen in staat zijn de juiste beslissingen bij bepaalde situaties te nemen. Maar ook omdat zij enorm goed informatie kunnen vergaren.

Waar veel spelers in bepaalde situaties rekening houden met een wijdere range aan handen. En dus meer moeten raden wat het beste is om te doen kunnen wereldtoppers dit terugbrengen naar minder handen. Dit om zo minder fouten te maken en dus meer geld te winnen.

Tot slot wil ik nog even op het gevaar van de niet-resultaatgerichte denkwijze wijzen. Wat ik vaak heb gehoord. En gelezen is dat veel spelers die structureel verliezen dit aangrijpen om hun zwakke spel te verbloemen. Zij hebben ‘altijd pech omdat zij altijd tegen de top van hun tegenstanders range (de best mogelijke handen die hij logischerwijs kan hebben) aanzitten’.

Deze spelers zijn dan waarschijnlijk niet goed in staat om te bedenken wat hun tegenstanders kunnen hebben. En gooien hun muntjes er te optimistisch in. Wordt niet zoals hen maar analyseer kritisch of je niet had kunnen weten dat een rerereraise (de zogenaamde 6bet) niet gewoon altijd azen of koningen zijn. En je je boeren dan gewoon had moeten passen.