Geachte heer Olivier, of: Beste Ari,
We kennen elkaar al meer dan 40 jaar, de laatste jaren zelfs als Facebook vrienden.
In de eerste jaren van casino Zandvoort viel u op door uw verschijning en gewaagd spel aan de Franse Roulette. Voor ons als croupiers was het genieten van grote spelers, u maakte daarbij tevens indruk door uw open en vriendelijke gedrag naar ons als personeel.
In de pers lazen we allerlei verhalen over u, hetgeen natuurlijk een extra dimensie gaf aan ons werk, niet alleen vanwege de smeuïge verhalen, later ook regelmatig op TV.
Ik zou u willen vragen om ten behoeve van mijn wekelijkse column op OneTime.nl een paar vragen te beantwoorden.
Ari Olivier: “Dat men mij na al die jaren niet vergeten is als speler in het, toen juist geopende, Holland Casino te Zandvoort, is een onverwachte eer die me te beurt valt!
Na jaren regelmatig de bekende Europese casino's als Wiesbaden, Baden Baden, Nice, Cannes en uiteraard Monaco te hebben bezocht sedert 1961, werd het mogelijk een legaal casino dicht bij huis te frequenteren waar ik mijn gedrevenheid en lust tot het beheren van getallen kon botvieren.
Het was vanaf het begin een soort van thuiskomst in een enclave van rust en relaxed werkend personeel wat mij paste bij elk bezoek. Franse Roulette speelde ik, nimmer iets anders en kon alle tafels rustig volgen in de getallenreeksen, destijds nog veelal met de hand meegeschreven door enthousiaste spelers aan de tafels.
Of het geluk genoemd moet worden of oplettendheid weet ik niet, maar ik was, en dat weet u als geen ander, redelijk succesvol met mijn handelingen. Andere spelers werden er door aangetrokken en compenseerden duidelijk datgene wat ik kon toevoegen aan mijn speelkapitaal.....
De sfeer was aangenaam tussen personeel en spelers, dat was opvallend wat mij betreft, want het uitvoerend personeel in de voorgaande door mij genoemde casino’s was veelal stoïcijns en afstandelijk.
Kortom, ik voelde mij welkom, keer op keer... Het analyseren van de gedraaide nummers en het gevoel van de meestal hoogwaardige chips in de zakken van mijn kasjmier colberts bezorgden mij een comfortabele beleving.
Na de opening van de vestiging Holland Casino te Valkenburg bezocht ik ook die met veel plezier, meestal op doorreis naar mijn bank in Luxemburg. Door omstandigheden u bekend lag buitenlands bankieren voor mij als persoon toen voor de hand.
Rotterdam bezocht ik éénmalig, Breda een tiental keren alsmede Scheveningen ook enige malen.
Zandvoort speelde echt een rol in mijn doen en laten en ik heb de beste herinneringen aan alle bezoeken die hebben plaatsgevonden!
Wat vindt u van de casino’s nu, en van de ontwikkeling der online casino’s?
Casinoland veranderde van een stille omgeving van meestal goed geklede mensen in een lawaaiig oord met niet de atmosfeer die ik waardeer en die éénarmen die ongetwijfeld hun geld opleveren maken de onrust compleet net als het verkeerde publiek.
Conclusie ....ik kom er nooit meer !
Wat eenieder achter zijn computer doet en het feit dat de casino’s daarop inspringen vind ik logisch maar is ver van mijn bed. Kortom, het kan mij niet boeien, ik speelde, ik gokte niet..
Genoot van de omgeving en trachtte iets meer mee naar huis te nemen dan waarmee ik gekomen was. Ik nam gemiddeld tussen de 50 en honderdduizend gulden mee naar het casino en nam genoegen met een procent of tien aan winst, alles op een rustige beheerste manier.
Mijn wereld was toen, niet nu André....!"
Ari Olivier
geplaatst in 
