Eén der pioniers van de eerste cursus croupiers was Joris, een amicale, beschaafde en bedachtzame man die werkelijk zeer betrokken was bij de start van de eerste casino’s in Nederland, getuige z’n artikel in ’Het Vrije Volk’ ruim vóór de opening van het casino in Rotterdam. Zelfs voor de opening van het allereerste casino in Nederland. Zie hieronder het artikel.
Joris ging zó ver in z’n betrokkenheid, dat hij zelfs solliciteerde als croupier, en nog werd aangenomen ook! Enige plaatjes met deze unieke figuur en z’n collega’s hierbij.
Uit een roemrijk adellijk geslacht, collega en vriend Joris Boddaert. Enige voorvaderen:
Bij m’n wekelijkse mijmeringen om een column te schrijven voor OneTime laat ik een diashow met m’n collectie foto’s en publicaties als ‘screensaver’ dienen als inspiratie. Meerdere malen kwam hier m’n goede vriend Joris Boddaert voorbij, met mooie foto’s van z’n boeken over de cafés van Rotterdam.
Een rubriek in m’n (besloten) Facebook groep ‘Casino Collega’s’ is: “Wat deed je ná je casino carrière?” Uiteraard ook hier ruim aandacht:
- Joris Boddaert, WAT DEED JE NÁ JE CASINO CARRIÈRE?
'Joris, hoe kom je toch aan al die zeldzame caféfoto's?'
Joris: “Deze vraag wordt mij regelmatig gesteld, mijn antwoord: 'Tja, hoe komt een kat aan vlooien?'. Wij zien café de Windhoek aan de Van Speykstraat, jaren zeventig. Deze kroeg had een van de mooiste interieurs van 010.
Men kan dit interieur nog steeds bewonderen in Café De Doffer in 020. Want vlak voor de sloop werd de prachtige toog verhuisd naar Amsterdam. Uiteraard plaats ik deze foto in mijn nieuwe boek 'Rotterdamse Cafés deel 5', dat volgend voorjaar verschijnt."
Wat vindt Boddaert eigenlijk leuk aan het schrijven over de geschiedenis van Rotterdam? Hij weifelt, lacht voorzichtig en zegt dan: "Ik heb me er in vastgebeiteld hè? Iemand moet het toch doen."
Ja hoor es, iemand moet ook de straten vegen. Waarom gaat hij dat dan niet doen? En geheel emotieloos zegt Boddaert: "Ik ben bezeten van de stad. Zonder verleden is er geen toekomst. En er wordt door het grote publiek heel oppervlakkig over het verleden nagedacht.
Ik heb bijvoorbeeld een boek geschreven over restaurant Old Dutch en dan kom je bij de directeur en die weet niet eens dat de zaak veertig jaar bestaat. Dan word ik GEK!"
"Een ander voorbeeld is café‚ Melief Bender. Hetzelfde. Ze wisten dat het oud was. Maar niet hoe oud. Ik ben er trots op dat het me gelukt is dat te achterhalen: 1876. Het zit me ook vreselijk dwars - meldt dat toch vooral - dat Willem Langstraat, die nogal publiciteitsgeil is, het eeuwfeest vierde terwijl de zaak 115 jaar bestond. Ik vond dat niet comme il faut, voelde me genomen. Het is de historie onjuist interpreteren."
Beiden inmiddels ruim gepensioneerd vervult het mij met trots om met een illustere collega als Joris te hebben gewerkt, toen ik als PR manager werd aangesteld in 1986 met als opdracht het Rotterdamse casino te promoten, had ik vaak steun aan Joris, waarvoor nogmaals mijn dank.
Het ga je goed Joris, een groet uit Veen- aan Rotterdam!
Wat meer informatie over het boek van Joris:
https://dagblad010.nl/Vroeger/rotterdamse-cafs-48---pardoel
https://www.rijnmond.nl/nieuws/94714/Cafes-Nieuwe-Binnenweg-in-boek-beschreven
geplaatst in 
