Het geven van een kerstpakket is een traditie in Nederland en een aantal andere Europese landen. De werkgever wil haar personeel bedanken voor de inzet van het afgelopen jaar en doet dat vooral in de vorm van een doos vol gevarieerde inhoud. Meestal met merken die er heel fancy uitzien, maar opvallend genoeg de rest van het jaar nergens te vinden zijn. Het design van de verpakking staat duidelijk boven de smaak of kwaliteit van de inhoud.
Natuurlijk zijn er tegenwoordig best veel alternatieven die de voorkeur krijgen van werkgevers. Zo waren we laatst met de snoepwinkel te gast op een besloten kerstmarkt voor de werknemers van een zorginstelling. Acht lokale ondernemers hadden hun kraam feestelijk ingericht en de gasten hadden van de werkgever een geldbuidel gekregen gevuld met munten ter waarde van twee euro vijftig. Die konden ze spenderen bij de kramen, ondertussen genietend van eten, drinken en een leuke live band. Superleuk, gezellig en goed voor de saamhorigheid. Hulde voor het initiatief!
Zelf mocht ik deze week mijn mooie doos ophalen. Rood natuurlijk. Lekker groot ook. Bij ons thuis is het inmiddels traditie dat ik samen met dochterlief de inhoud onder de loep neem. Zij snuffelt door de inhoud en haalt er uit wat ze lekker vind of zou kunnen gebruiken. Wat er overblijft is dan voor mij. Lees; zij haalt de vrouwendingen er uit en ik blijf met de mannendingen over. Bij een traditie moet je ook traditioneel handelen natuurlijk. Resultaat dit jaar: dochter de inhoud en ik een lege doos.
Dat zette me toch aan het denken. Niet dat ik ondankbaar ben, want uiteindelijk is er toch iemand blij met het pakket nietwaar. Maar hoe zou het proces van het uitzoeken en bestellen van de pakketten nu gaan binnen een organisatie tegenwoordig? Is dat een data gedreven geautomatiseerd proces waarin de verzamelde gegevens van de werknemer door analisten wordt omgezet in een passend pakketje op maat? Of is het gewoon een dame van HR, gezien de inhoud heb ik een ernstig vermoeden dat het inderdaad een dame is, die opgegeven aantallen per inkomensschaal besteld?
Het begeleidend schrijven is in ieder geval vrij standaard. “Wij willen jullie bedanken voor jullie tomeloze inzet. Het was een moeilijk jaar, maar mede door jullie nooit aflatende inzet en betrokkenheid is het ons toch weer gelukt het jaar succesvol af te sluiten. Ook komend jaar gaat er weer veel gebeuren, maar we hebben er alle vertrouwen in dat we dat samen ook tot een goed einde gaan brengen. Om je te bedanken voor het afgelopen jaar, hierbij een mooie grote rode doos waar je niks aan hebt.”
Nu klink ik misschien weer ondankbaar, maar ben dat zeker niet hoor. Je mag een gegeven rendier (paard is met Sinterklaas) niet in de bek kijken is het gezegde en zo voelt het ook. Ze kunnen ook niks geven natuurlijk. Nu heb ik in ieder geval een mooie, grote rode doos. En mijn dochter weer een voorraadje exclusief verpakte knabbels, toastjes en popcorn. Een prachtige fles biologisch, alcoholvrij mysterieus vruchtensapje, 70 gram Trappistenkaas, een afbak kerststol en een soort kussen waarvan je de uiteinden aan elkaar kunt ritsen zodat je je handen warm kunt houden tijdens het binchwatchen.
Mocht er echter een plaatsje vrij komen in de kerstpakkettencommissie volgend jaar, dan neem ik daar graag in plaats. Dan ga ik strijden voor een marine blauwe sportschooltas gevuld met mannendingen. “Help ik ben klusser” pleisters. Paracetamol, een flinke doos zoute drop voor in de auto inclusief navulverpakking en tips en tricks om je elektrische fiets op te voeren. Drie lokale biertjes van minimaal 8% en vier krasloten. En uiteraard het boekje “Las Vegas voor Dummies” van Drs Arminius. Meer Ideeën zijn welkom op de facebookpagina van Onetime.nl.
Het wordt tijd voor de emancipatie van het kerstpakket!
geplaatst in 
