Eén woord, twee werelden

Platzak

Onder andere die ene keer dat hij eens blut ging in het plaatselijke Holland Casino. Zijn broekzak was leeg en de zakken van zijn gevolg ook, maar naar huis wilde hij nog niet.

Een beetje horecabaas had in die tijd een broekzak, een verstopte kluis en een oude sok om zijn geld in te bewaren. De bankrekening was alleen om de officiële rekeningen te betalen en om de Belastingdienst te kunnen laten zien dat er toch ook nog een beetje winst werd gemaakt.

Op hele drukke avonden in het café puilden de kassa’s uit van de stapels papiergeld. De bedrijfsleider kwam dan met een plastic tasje langs om het te veel aan joetjes, geeltjes en meiertjes af te voeren. Een deel daarvan belandde rechtstreeks in de broekzak, kluis of sok van de baas.

Zijn broekzak was die avond dus leeg en naar huis wilde hij niet. De zaalchef van het HC regelde een drankje voor de mannen en één van de medewerkers van de baas stapte in een taxi, reed naar het huis van de baas en haalde daar de oude sok op. De broekzak werd weer gevuld met een mooi bedrag en er kon verder gespeeld worden.

Niet dat hier sprake was van enige tactiek of weldoordachte strategie. Dit ging puur om het gokken, om de kick en de spanning. De favoriete nummers op de Franse roulette werden bezet door steeds grotere stapels jetons in de hoop toch nog die ene klapper te maken. Voor het verhaal zou het mooi zijn als dat ook gelukt zou zijn, maar helaas moest hij platzak en platsok naar huis.