A Lady's game met zuivere speeltijd

Het kan dus ook anders

Ik heb me eens laten vertellen dat er in de jeugdopleiding van profclubs geoefend wordt op het met veel misbaar vallen na een licht contact. Het zal vast een broodje-aap-verhaal zijn, maar helemaal ongeloofwaardig klinkt het aan de andere kant ook weer niet als je ziet hoe goed sommigen dit irritante onderdeel van het voetbalvak beheersen.

Je kunt er wedstrijden mee winnen, scheidsrechters mee beïnvloeden en het publiek mee bespelen. Het heeft dus nogal wat voordelen als je je er op toelegt.

Misschien is het zelfs legitiem om je af te vragen of de agressie, het zeuren, het zuigen en het matennaaien op het veld niet een directe katalysator is voor het gedrag van bepaalde groepen supporters op de tribunes.

Maar gelukkig kan het ook anders. Voetballende vrouwen en de supporters op het EK leveren het bewijs.

Plezier op het veld en ernaast

De afgelopen weken heb ik best wat wedstrijden bekeken. Wat meteen opviel is dat het niveau in de breedte enorm is toegenomen. Technisch en tactisch is het al veel leuker om naar te kijken dan een jaar of vier geleden.

Natuurlijk vergoedt de spanning veel als je kijkt naar een wedstrijd van Oranje, maar tot een paar jaar geleden werd je als neutrale toeschouwer niet echt verwend met aantrekkelijk voetbal als je de meeste andere wedstrijden bekeek.

Natuurlijk, er was enthousiasme, inzet en bijna altijd een sportieve strijd te zien op de velden. Maar helaas ook veel afzwaaiers, foute passes en twijfelachtige fysiek. Wat er wel altijd was, en dat maakte het toch wel weer leuk genoeg om er schermtijd aan te besteden, was de tomeloze inzet en gebrek aan onnodig oponthoud.

Iedereen op veld kwam duidelijk om te voetballen en dan wel zoals voetbal ooit bedoeld moet zijn. We kennen allemaal de titel “a gentlemen’s game” maar bij de voetballende vrouwen kunnen we makkelijk de term “Lady’s game” invoeren.

Heerlijk, zoals ik het zelf ook het liefst speelde. Schoppie krijgen, even wrijven en boos kijken en weer door. Uitdelen en incasseren omdat dat bij het spel hoort waar je voor gekozen hebt. Natuurlijk werd er bij ons ook wel eens gescholden. Na een ietwat onbehouwen actie mijnerzijds keek mijn tegenstander boos, wreef over de zere plek en riep toen “vuile kippenneuker”.

Ik wilde mijn excuses nog aanbieden, maar verslikte me in mijn woorden omdat ik onbedaarlijk in de lach schoot. Een geschudde hand later deden we weer net of we enorm goed waren.

Netherlands Women's National Football Team Training In 2018 III — De Oranje Leeuwinnen tijdens een training in 2018

90 minuten sportiviteit

Op het huidige EK voor vrouwen zijn de verschillen met vier jaar geleden duidelijk te zien. De fysiek van de speelsters is veranderd. Veel meer afgetraind. De snelheid in het spel ligt hoger en de speelsters zijn sneller. Er is nu commentaar op Lieke Martens dat ze snelheid mist, maar het zou zomaar kunnen dat haar tegenstanders een inhaalslag hebben gemaakt en enorm aan snelheid hebben gewonnen.

Ook in de tactiek zijn sprongen gemaakt. Het spel oogt verzorgder en de kwaliteit in de passing en schoten heeft ook een sprong vooruit gemaakt.

Wat gelukkig gebleven is, is de intentie om lekker 90 minuten te voetballen. Alleen al daarom is het leuk om te kijken. Helaas kan er ook geconstateerd worden dat ook de eerste tekenen van schwalbes, blessures voorwenden, opstootjes creëren en tijdrekken zichtbaar worden. Ik hoop zo van harte dat die weer snel de kop ingedrukt worden en uitgebannen blijven bij de voetballende vrouwen.

Dat het een echte Lady’s game blijft ondanks dat het niveau steeds verder stijgt en de professionaliteit toeneemt. Dat de sportiviteit 90 minuten lang hoogtij blijft vieren op het veld en op de tribune.

Dat de supporters na een pijnlijke nederlaag even boos kijken, over de kin wrijven, misschien heel zachtjes een paar krachttermen fluisteren en daarna weer gezellig een biertje of wijntje wegtikken met de supporters van de tegenstanders.