Eén keer per jaar gaan we kaarten. Bollen, oftewel BoerenBridge, staat dan op het programma. We kennen elkaar al ruim 40 jaar en dus mogen we elkaar vrienden noemen. Goede vrienden ook nog.
In het begin wisselden we nog wel eens van locatie, maar de laatste jaren belanden we steeds op het “landgoed” van die ene die ergens achteraf buiten woont met zwembad en tuinhuis. Eigen schuld, had hij ook maar in een rijtjeshuis moeten gaan wonen.
We strijden elk jaar om de titel Bolkampioen met als prijs steevast een fles met inhoud die zo ver mogelijk over de datum is. Dit jaar was ik de kampioen en kreeg ik een mooie fles Cava mee die toch zeker tot ten minste april 2017 drinkbaar had moeten zijn. Prachtige prijs en ik ben er uiteraard trots op.
Het kan zo maar zijn dat ie ergens zo rond 2027 bij de kampioen van dat jaar in het prijzenpakket terecht komt. Het is ook de bedoeling dat je op de speelavond alle aangeboden frikandellen opeet, anders krijg je ze de volgende ochtend op het ontbijtbord heerlijk opgewarmd, vergezeld van een gebakken eitje.
Misschien herken je het wel in eigen vrienden-/vriendinnengroep dat iedereen, zeker na vele jaren vriendschap, een eigen rol heeft. Zo hebben wij de klager, *kuch*ikdus*kuch*, die vindt dat hij meer pech dan geluk heeft. Ook al is dat niet zo, het blijft heerlijk om in die rol te zitten.
De tacticus, die windt zich continu op over het gebrek aan tactisch inzicht van de anderen wanneer zijn plannetjes de mist in gaan. De nakaart-kampioen, die het laatst gespeelde potje nog aan het evalueren is terwijl wij al lang weer over de belangrijkste drie B’s* in het leven aan het discussiëren zijn.
De notulist, die houdt keurig de stand bij en als een echte boekhouder maakt hij alleen vergissingen in zijn eigen voordeel. En als laatste de ongeschreven-regel-overtreder. De onnavolgbare, de Cruijf van de kelderdivisie, de spits die in kansrijke positie besluit terug te spelen op de keeper. Met als enige motivatie dat niemand dat verwacht of aan ziet komen.
*De eerste B staat voor bier.
En juist die laatste maakt elk jaar de avond onvoorspelbaar, onnavolgbaar en interessant voor de analisten.
Het gebeurt regelmatig dat na een gespeeld potje de klager niks anders kan doen dan zijn handen in vertwijfeling in de lucht steken. De tacticus stormachtig in zijn virtuele aantekenboekje aan het zoeken is naar een vergelijkbaar ooit gespeeld potje. De nakaart-kampioen met gebogen hoofd in stilte aan het zoeken is naar juiste woorden om het resultaat te analyseren. De notulist drie keer checkt of het echt wel klopt wat hij zojuist heeft moeten opschrijven en de ongeschreven-regel-overtreder met rechte rug triomfantelijk een slokje van zijn rode wijntje neemt. Oprecht niet begrijpend waarom wij met zijn vieren zo raar zitten te doen.
Het is de huis-tuin-en-keuken-pokerspeler die per ongeluk op een groot toernooi met een paar miljoen aan prijzengeld is beland en daar tot de river de grote inzetten van de pro aan tafel blijft callen, omdat als de boer gedraaid wordt hij toch echt een heuse straat zou hebben.
De boer viel en ik nam triomfantelijk een slokje van mijn Bud Light terwijl ik me verbaasde over het gebogen hoofd van mijn buurman, de ten hemel gespreide handen van de pro, de verbaasde blikken van de overige tafelgenoten en de dealer die met een, ik zag het goed, besmuikt verdekt glimlachje de grote stapel chips mijn kant op schoof.
Helaas werd ik me later bewust van het “If you can’t spot the sucker at the table, you are the sucker” principe. De gut-shot-straight-draw belandde ook in mijn woordenboek en ik werd me bewust van de do’s en dont’s aan de pokertafel.
Uiteraard maak ik nog wel eens een onorthodoxe move, maar dat is dan wel een uitgedachte tactische beslissing met ingecalculeerd risico met als doel één van de tafelgenoten een flink oor aan te borduren. Heel anders dan met groot optimisme, vertrouwen en heerlijke naïviteit je halve stack inzetten om op de river die boer vangen.
De ongeschreven-regel-overtreder. Ik kan iedere vrienden-/vriendinnengroep aanraden om zo iemand in je groep op te nemen en te koesteren. Die ene die, als jullie met zijn allen aan het bier en de bitterballen zitten, aan een apart tafeltje gaat zitten met zijn glas melk en broodje kaas.
Die ene die, als jullie met zijn allen strijden om de mooiste insta posts van het feestleven op Ibiza, een foto plaatst van dat arme zwerfkatje in een achterafstraatje. Die ene die, als die dit stukje leest, geen idee heeft dat het over hem of haar gaat. Je hebt er jarenlang plezier van!
geplaatst in 
