Ik had het genoegen om Joris Boddaert m’n collega te mogen noemen bij de start van het eerste casino in Zandvoort. Erkend en begenadigd schrijver van inmiddels 21 boeken verzocht ik om z’n verhalen over z’n gokverleden te delen in m’n wekelijkse rubriek op OneTime.nl.
Eerder schreef ik over Joris: https://www.onetime.nl/casino-nieuws/joris-boddaert
Wat is het kaartspel met zijn 52 kaarten toch fascinerend mooi. Neem nu Canasta met z’n grappige regels zoals een stock waar je al je ‘vuile was’ op pleurt. Wat had ik een plezier als ik een spelletje won. Ik speelde het thuis als jochie van negen jaar. Dat was in 1954. Bridge leerde ik tijdens een vakantie in Domburg (Zld.) op mijn twaalfde, en is – intellectueel gezien – de koning van de kaartspelen.
Maar, uhhhhh, welk kaartspel is dan de keizer? Jawel, u raadt het al: Texas Holdem five card stud. Geen discussie mogelijk. Wij allen weten dat dit pokerspel met deelname van tien spelers méér dan twee miljoen (!) mogelijkheden kent in de verdeling van de kaarten, bij het begin van een spel. Texas Holdem is fascinerend om te spelen. Daar zijn honderden miljoenen pokeraars het mee eens.
Ik speelde het spel voor het eerst in 1998 in de Rotterdamse vestiging van Holland Casino. Er werd toen ook nog ‘limited’ gespeeld. Dat leek mij veiliger, wat natuurlijk onzin is. Ik werd pas een beetje serieuze speler in 2010. Ik was toen 65 jaar, een mooie leeftijd. Ik had het altijd veel te druk met het schrijven en produceren van serieuze boeken ‘historie Rotterdam’. Het ‘pokerspelletje’ leek mij een mooie afleiding van het vele denkwerk.
Au! Ik kreeg al gauw door dat het spelniveau in het zaaltje van Holland Casino tamelijk hoog ligt. Ik verloor regelmatig bedragen van 150 tot 200 euro. In pokerkringen een luttel bedrag, maar bij Albert Heijn best veel geld. Eén keer won ik samen met mijn zoon Philip een pokertoernooi. Wij werden gedeeld één en twee en mochten een bedrag van 1800 euro delen. Ik herinner mij nog een winnende hand. Ik heb 2, 3 in mijn hand en op de tafel ligt 2, vrouw, 3. Op de turn volgt een heer en een medespeler gaat all in (Hij blijkt vrouw heer te hebben). Ik ga mee en u voelt het al. Op de river valt een 2.
Tja, je hebt van die avonden…
Hoe het ook zij, ik liet het casino links liggen en concentreerde mij op cafépoker. Café Hensepeter, hoek Nieuwe Binnenweg en s’ Gravendijkwal, Rotterdam-West. Het was er iedere maandag ‘the place to be’. Aanvang: 20.00 uur. Het is met 45 vierkante meter de kleinste gelagkamer van Rotterdam, en juist daarom zo gezellig. Wij spelen áltijd eerst een toernooi. Inleg 20 euro met twee keer een rebuy. Twee houten cafétafels bieden plaats aan maximaal 16 spelers.
Wij beginnen met jetons van 25 en 50 cent, maar de blinds gaan ieder kwartier omhoog, dus tegen half twaalf liggen er plakken van 500 en 1000 op de finaletafel. Het prijzengeld bedraagt meestal rond de 600 euro en wordt via een staffel in drieën verdeeld, met meestal nog 20 euro voor de bubbleboy. In het café ben ik op het gebied van pecunia wél wijzer van het pokerspel geworden. Waarom? Ik drink nooit één druppel alcohol tijdens het spel en ik zorg dat ik uitgerust ben. De belangrijkste factor dat ik meer won dan verloor? Simpel te verklaren. Het spelniveau in het café ligt een stuk lager dan in het Casino.
Poker is een serieus spel en vergt veel denkwerk en de nodige guts. Belangrijk is om veel handen meteen weg te gooien. Wild gokken is sowieso uit den boze. Intelligentie is een vereiste. Zo zat er ene Joop, een erg aardige vent, en een kei in het klaverjassen en het gokspel ‘seven or eleven’. Joop is met kaarten de ultieme gokker. Maar poker is juist geen gokspel! Daar verkeek hij zich ernstig op. Ik heb hem af en toe met tranen in zijn ogen aan tafel zien zitten. Dat gebeurde meestal rond 00.15 uur, wanneer aan één tafel de cashgame was begonnen.
Joop bleef maar briefjes van vijftig trekken. En tja, meer dan drie mud verliezen op een avond vindt niemand leuk. Naast Hensepeter speelde ik bijna iedere donderdagavond in café ’t Schippertje in Delfshaven. Daarna volgde café ‘Leuk’ in Blijdorp en vooral café De Postbank (Schieweg). Wat heerst daar een prettige sfeer, met eigenlijk nooit ruzie. Kastelein Joop Hoogwerf speelt regelmatig een toernooitje mee. Zo grappig, aan de toog heeft hij het hoogste woord en aan de speeltafel zwijgt hij als het graf. Zou dat zijn tactiek zijn?
26 februari 2020 speelde ik er voor het laatst. Dat kutvirus is al vijftien maanden spelbreker. Mind you, ik heb mij voorgenomen nooit on line te gaan spelen. Ik ken mij zelf te goed. Het spel mag géén verslaving worden. Trouwens, ik vermoed dat je met een elektronisch spel veel minder kans hebt. Je kunt je tegenstanders niet taxeren. Verder is er geen interactie. Je hebt geen voeling met wie of wat dan ook. Neen, ‘on line’ is niks voor mij. Ik vermoed dat Holland Casino medio juni a.s. weer open gaat. Het zal niemand verbazen dat ik vervolgens op zekere avond – meestal rond middernacht – weer zal aanschuiven tussen al ‘die haaien’. Texas Holdem is het allermooiste kaartspel. Daar kan geen twijfel over bestaan!
Joris Boddaert werkte van 1976 tot 1980 in Casino Zandvoort als croupier. Hij schreef als journalisthistoricus een volumineus standaardwerk over Rotterdamse Cafés. Voor info: [email protected]
Zie: https://dagblad010.nl/vroeger/rotterdamse-cafs-73—caf-meertens-?
geplaatst in 
