Welkom terug, Onetimers!
Na onze droomstart in Dinant, met Leffe, luxe en een kamer met sauna – was het tijd voor het echte werk: het Grand Casino van Dinant aan een grondige inspectie onderwerpen.
Armijn had hier jaren geleden een minder charmante ervaring, dus we waren reuze benieuwd of er sindsdien iets veranderd was. Tijd om naar binnen te stappen, de sfeer te proeven, en… misschien zelfs een recordpoging vast te leggen.
Let’s go!
Zitten jullie al op het puntje van je stoel na mijn eerste blog over onze magische midweek vol contrasten? Mooi, want we stonden op het punt om Grand Casino Dinant eens flink onder de loep te nemen!
Armijn was hier jaren geleden al eens geweest, en toen was het… nou ja, allesbehalve indrukwekkend. Gedateerd, smoezelig, sfeerloos. Je snapt: we waren met z’n allen razend benieuwd wat we nu zouden aantreffen.
We werden keurig voor de deur afgezet met het pendelbusje van Infinity Resorts, service met een hoofdletter S. Voor Vincent en mij was dit onze allereerste keer hier, dus we gingen blanco naar binnen.
De entree zelf? Niet spectaculair, maar de bloemetjes, de netheid en de frisse uitstraling maakten het een prima binnenkomer. Tijd om naar binnen te gaan en te zien of het oude beeld definitief van tafel geveegd kon worden...
Bij binnenkomst bij de receptie was geen spinnenweb meer te vinden. Alles was prima schoon! Wel een tikkeltje gedateerd, dat moeten we toegeven. Maar hé, dat hoeft absoluut geen minpunt te zijn. Niet elk casino hoeft strak in de LED-spotlights te staan of te shinen met futuristische toestanden. Soms schuilt de echte charme juist in dat kneuterige, knusse en bijna nostalgische gevoel. Zoals Armijn al opmerkte: hier zit zeker potentie in.
Na het inchecken wandelden we door de toegangspoortjes de rechterzaal in. Daar vind je niet alleen een keur aan gokautomaten, maar ook een gezellige bar en het restaurant van het casino. En aangezien onze magen inmiddels begonnen te rommelen, kozen we ervoor om eerst even lekker te gaan zitten voor een maaltijd.
Het restaurant zag er gezellig uit. De tafels stonden op een verhoogd plateau aan de zijkant van de zaal, wat zorgde voor een prachtig uitzicht over zowel de speelhal als de rivier de Maas die daarachter stroomt. Echt een fijne plek om even te landen, bij te komen van de reis én alvast de eerste indrukken te verwerken met een hapje en een drankje.
We gingen aan het tafeltje in de hoek, vlakbij de bar, zitten. Als snel kwam er een alleraardigste gastheer aan onze tafel. Tony was een Fransman, die ons Engels (met een charmant Frans accent) te woord stond. Ik en Armijn bestelde de cocktail van de maand, op aanraadde van Tony, Vincent een Cosmopolitan en Renate een heerlijk, frisse rosé uit de regio. Proost op deze mooie eerste dag, die nu al geweldig was!
Mijn voorgerecht was zó lekker! Een goede, verse rundertartaar kan ik bijna nooit weerstaan, en deze stelde zeker niet teleur. Het zuurtje en de krokante chips erbij maakten het helemaal af. Ook het hoofdgerecht was supergoed klaargemaakt, en als toetje gingen we voor een lokaal dessert: limoenijs met vodka. Ja, echt! Fris, licht boozy, en helemaal passend bij de sfeer van de avond
Tony vond dat we er ook een lokaal shotje bij moesten proberen. Daar zeg ik natuurlijk geen nee tegen… maar holy moly, wat was die sterk! Na een paar voorzichtige nipjes moest ik afhaken, terwijl Vincent ‘m in één slok naar binnen werkte. Daarna hadden we de rest van de avond geen kind meer aan hem. Hahaha!
Na het eten was het natuurlijk tijd om de casinovloer onveilig te maken! We hadden zin om wat gave gokautomaten uit te proberen, maar er stond nóg iets bijzonders op de planning. Armijn had namelijk een missie, en niet zomaar één. Dit casino in België moest officieel worden toegevoegd aan zijn wereldrecordpoging om de meeste casino’s ter wereld te bezoeken. Jep, TheGreatOne doet het gewoon!
Dus doken we eerst de speeltafel-zone in, op zoek naar de tafelchef. Want voor een record moet je natuurlijk wel alles netjes vastleggen. Formulieren, handtekeningen, de hele mikmak. Alles om dit bezoek officieel te maken.
Armijn nam plaats aan de BlackJack-tafel, waar hij een mooi plekje op de hoek kreeg voor dit bijzondere moment. Ik stond paraat met de camera om het vast te leggen. De kaarten gingen rond... spanning... en ja hoor: winst! Hoe lekker is dat? Een overwinning én een extra casino op de teller. Weer eentje erbij op de indrukwekkende lijst van TheGreatOne. Let’s go!
Wat een heerlijke job hebben we toch, lekker langs de landbased casino's, in de watten gelegd worden en dat ook nog eens werk mogen noemen?
Na dit officiële moment was het tijd om eens een rondje lopen in het Grand Casino van Dinant. Er zaten best wat mensen. Vooral lokale spelers. Heren en dames, stelletjes, vriendengroepen, de sfeer was gemoedelijk. In de andere zaal, waar voorheen nog meer live-tafels stonden, stonden nu alleen nog maar gokautomaten. Armijn was een beetje teleurgesteld, want een gokje wagen met andere spelers aan de roulette of Blackjack, vind hij het leukste.
Maar de lokale spelers gaven duidelijk hun voorkeur aan de automaten, en daar moet je als casino wel een beetje gehoor aan geven natuurlijk. Natuurlijk zijn niet alle speeltafels verdwenen. In de eerste zaal waar we ook gegeten hadden, had je zowel roulettes als Blackjack tafels staan, en inderdaad, daar zaten niet veel mensen!
De keuze uit automaten was in ieder geval reuze! Van de bekende toppers tot wat meer mysterieuze pareltjes die we nog niet eerder hadden gezien, alles stond er. Wat meteen opviel: de opstelling was supernetjes gedaan. Er was genoeg ruimte om relaxed rond te lopen, maar het voelde toch gezellig en knus aan. Geen overweldigende flitshel of doolhof aan rijen, maar overzichtelijk en uitnodigend.
Wat mij betreft is dát precies de kracht van dit casino. Het is laagdrempelig, intiem en voelt persoonlijk aan. Je verdwijnt niet in de massa, maar voelt je juist welkom als speler. En dat past eigenlijk perfect bij de vibe van de rest van Dinant: charmant, gemoedelijk en een tikkeltje oubollig. Ik hou ervan!
Na deze geweldig mooie, en ook lange dag was het tijd terug te gaan naar het prachtige hotel op de berg. De pendelbus werd gebeld, en na niet meer dan 10 minuten werden we netjes opgepikt. Dit was echt wel een luxe hoor, maar als we wat meer energie hadden gehad, was een romantische avondwandeling door Dinant ook zeker geweldig geweest!
In het hotel trokken we de gordijnen dicht, namen we een verfrissende douche en pakte twee flesjes water uit het koelkastje. Tijd om te gaan slapen, want de volgende dag stond er weer een nieuw episch casino-avontuur te wachten. Wat zullen we beleven in Oostende? Dat lees je de volgende keer!
geplaatst in 
