Prijzengeld British Open Golftoernooi

Historie Open Championship

Het Open Championship, ook wel het British Open genoemd, is het meest prestigieuze en oudste golftoernooi ter wereld. Het wordt jaarlijks gehouden in het Verenigd Koninkrijk, de 148ste editie streek neer in Noord Ierland. De Royal Portrush Golf Club mocht het toernooi voor de tweede keer in de geschiedenis verwelkomen. Eerder vond het toernooi hier in 1951 plaats.

De eerste editie van het Open Championship vond plaats op Prestwick in 1860, toen werd het nog gehouden in oktober. Ook de volgende tien edities vonden plaats op dezelfde baan plaats. In 1871 sloeg het toernooi een jaar over, daarna was elk jaar een andere golfbaan in Schotland aan de beurt.

In 1894 vond het toernooi voor het eerst plaats buiten Schotland, op Royal St George bij Sandwich. Tussen 1914 en 1920 (Eerste Wereldoorlog) en van 1940 tot en met 1945 (Tweede Wereldoorlog) werd het toernooi, logischerwijs, overgeslagen.

Het British Open is één van de Majors in golf, naast de Masters, het US Open en het PGA Championship, welke alledrie in de USA plaatsvinden. Het Engelse toernooi is dus de enige Major in Europa, of buiten Amerika. Open staat hier voor het feit dat zowel professionals als amateurs kunnen deelnemen.

Het Open wordt elk jaar in juli gehouden op een baan in het Verenigd Koninkrijk en volgt op het Schotse Open, dat een week ervoor plaatsvindt. Het toernooi wordt sinds 1892 over 72 holes gespeeld, en sinds 1985 wordt er gespeeld met een cut na de tweede ronde.

British Open 2019

We zijn nu ruim een jaar na de Open Championships van 2019, en moeten de editie van 2020 noodgedwongen overslaan. De winnaar van vorig jaar is dus nog steeds titelhouder.Shane Lowry won in 2019 op eigen grond. Het is zijn eerste grote overwinning, in 2015 werd hij al wel eens winnaar van de World Golf Championship. Tiger Woods startte ook aan het toernooi maar haalde de cut niet.

Doordat het schema van de PGA Tour is omgegooid, was het British Open in 2019 de laatste Major van het seizoen. Brooks Koepka was vooraf de voorspelde winnaar, in ieder geval voor de kenners. Koepka won eerder al 4 van de 9 gespeelde Masters en werd nog eens tweede bij 2 van de 9. Plus zijn caddie groeide op op Royal Portrush en kent de baan dus.

Zelfs Woods werd nog als vijfde potentiële winnaar genoemd maar kon die rol klaarblijkelijk niet waarmaken deze keer.

Bij de bookmakers leken vooral Koepka en Rory McIlroy favoriet, en stond Woods ook in de top 10. Wie er niet in stond? Lowry… Lowry toonde zich dus echt een underdog om vanuit een rol waarbij hij nergens als favoriet genoemd wordt, en ook niet eens in de buurt van de favorietenrol kwam, ineens de overtuigende winnaar te zijn. Het blijkt maar weer dat sport niet altijd te voorspellen valt.

Prijzengeld British Open

Woods heeft in zijn gloriedagen heel wat miljoenen bij elkaar geslagen en ook Koepka zal inmiddels een goedgevulde bankrekening hebben. Die laatste wordt inmiddels de beste golfer ter wereld genoemd, hoewel de eerste misschien nog wel steeds de titel beste golfer aller tijden mag dragen. Maar als Koepka zo doorgaat, kan daar wel eens verandering in komen.

Alleen, Koepka wist de British Open niet te winnen. Alweer niet, want hij wist deze Major nog niet op zijn naam te schrijven. Hij werd vorig jaar gedeeld vierde.

Sinds 2016 wordt het prijzengeld van de British Open in dollars uitbetaald. Of dat iets te maken heeft met de Brexit en de daarmee samenhangende wisselende pondkoers, durf ik niet te zeggen. Maar bijzonder is het wel.

De totale prijzenpot voor het British Open in 2019 was $10,75 miljoen. In 2018 was dit nog $10,5 miljoen.

Prijzen per deelnemer in het British Open 2019

Het zal niemand verbazen dat Lowry het grootste deel van de prijzenpot mee naar huis mocht nemen, als winnaar. Hij krijgt 1,935 miljoen dollar, dus net geen 2 miljoen. De nummer 2, Tommy Fleetwood (wel één van de favorieten), krijgt 1,12 miljoen dollar.

Iedere geplaatste deelnemer krijgt ‘iets', het minimum ligt op $13.500, en elke plaats hoger krijgt $125 meer. De nummer 70 krijgt zo al $24.750, en de stapjes vanaf dan zijn iets groter. De nummer 22 zou al $101.500 krijgen, de nummer 23 zou met $96.250 onder het ton zitten. Alleen, omdat er veel gedeelde plaatsen zijn, is het allemaal wat opgeschoven.

Plaats	Naam	Prijzengeld
1 (winnaar)	Shane Lowry	$1.935.000
2	Tomme Fleetwood	$1.120.000
3	Tony Finau	$718.000
4	Brooks Koepka	$503.500
4	Lee Westwood	$503.500
6	Rickie Fowler	$313.000
6	Tyrrell Hatton	$313.000
6	Robert MacIntyre	$313.000
6	Danny Willett	$313.000
10	Patrick Reed	$223.000
11	Tom Lewis	$171.700
11	Francesco Molinari	$171.700
11	Alex Noren	$171.700
11	John Rahm	$171.700
11	Justin Thomas	$171.700
16	Lucas Bjerregaard	$126.313
16	Ryan Fox	$126.313
16	Shangyun Park	$126.313
16	Rory Sabbatini	$126.313

Vanaf nummer 17, wat gedeelde plaats 20 is, zit het actuele prijzengeld al onder het ton. Dat komt omdat plaats 20 een gedeelde plaats is met maar liefst 10 spelers, en dus is het prijzengeld van plaats 20 tot en met 29 bij elkaar geteld en gedeeld door 10, iedere speler krijgt op de gedeelde 20ste plek namelijk evenveel.

Screenshot 2022 05 23 15.00.11 — Pecunia

Historie van het prijzengeld

De winnaar van 2019, Lowry, kreeg dus bijna 2 miljoen dollar. Een jaar eerder, bij de editie van 2018, kreeg de winnaar (Molinari) 1,89 miljoen dollar. De stijging is dus minimaal, ‘slechts' enkele tientallen duizenden dollars.

Maar het prijzengeld van de British Open is niet altijd zo hoog geweest. Sterker nog, de eerste vier jaar dat het toernooi werd georganiseerd was er helemaal geen prijzengeld! En ook in de jaren die volgden, tot en met 1875 aan toe, bedroeg het prijzengeld voor de winnaar niet meer dan £6. Natuurlijk, dat waren andere tijden, maar kunnen we het ons nu nog voorstellen? Een hoofdprijs van £6?

Vanaf 1876 tot en met 1888 was het prijzengeld voor de winnaar £10, in 1889 daalde dat naar £8, in 1890 en 1892 was er wederom geen prijzengeld en in 1891 was het weer £10. Vanaf 1893 was het jarenlang £30, pas in 1910 werd het verhoogd naar £50.

Na de Eerste Wereldoorlog kreeg de winnaar in 1920 £75, in 1926 en 1927 was er weer geen prijzengeld en daarna tot de Tweede Wereldoorlog £100. In 1946 gingen ze verder en kreeg de winnaar £150, wat in 1949 verdubbeld werd naar £300. In 1953 ontving de winnaar £500, in 1954 £750 en in 1955 werd het verhoogd tot £1000.

Inkomsten British Open 2019

Het prijzengeld van bijna 11 miljoen dollar moet natuurlijk ergens van betaald worden. En ook de organisatie van een dergelijk toernooi kost geld. Hoe verdient een organisatie als Open Championship dat terug?

Allereerst natuurlijk met inkomsten uit kaartverkoop. In het totaal verwachtte men zo'n 190.000 fans en de kaartjes leken uitverkocht, dus dat is goed nieuws voor de organisatie. Wat het kost om te gaan kijken?

oefendagen: £15 per dag
donderdag en vrijdag: £60 per dag
zaterdag: £75
zondag: £70
tickets voor de gehele week: £230
parkeren: £10 per dag

Kinderen onder 16 jaar betalen geen entree (onder toezicht van een betalende volwassene), jongeren van 16 tot 24 jaar de helft van de volwassen prijs.

Zeg dat de 190.000 bezoekers gemiddeld £50 betaald hebben, dan komen de inkomsten op ongeveer 10 miljoen pond. Dan tellen we de parkeerkaarten nog niet mee. En er zijn ook (dure) vippakketten etc, waarmee extra inkomsten gegenereerd worden.

Na afloop van de 2019 editie, waren al kaartjes voor de 149ste editie in 2020 op Royal St George's te krijgen. En de kaartjes waren duurder geworden ten opzichte van een jaar eerder (dagkaarten £85 en £95). De week- en weekendkaarten waren destijds zelfs al uitverkocht. Het lijkt erop dat de kaarten voor 2020 nu geldig zijn voor 2021.

Ook kon je al aangeven interesse te hebben in de 150e editie van de British Open in 2021, waarvan toen gezegd werd dat die op St Andrews gespeeld zou worden. Dat is dus veranderd, dat wordt nu 2022. Wat de kaartprijzen dan gaan zijn is nog onbekend.

Sponsoren

Met 10 miljoen pond kom je een eind, maar kun je als organisatie niet zo'n prestigieus toernooi organiseren en bijna 11 miljoen dollar aan prijzengeld toekennen. Ook ben je als organisatie niet gezond bezig als je alle inkomsten direct weer uitgeeft, een buffer is wel handig mocht het komende jaren tegenvallen qua inkomsten bijvoorbeeld.

Maar golf is een prestigieuze sport en dus zijn er sponsoren genoeg te vinden die hun naam aan een toernooi als het British Open willen verbinden. Bij het Engelse toernooi worden deze patrons genoemd, maar dat verandert niets aan wat ze doen: geld geven in ruil voor exposure.

De patrons van de British Open 2019 waren:

Doosan: Koreaans bedrijf in graafmachines, shovels etc.
HSBC: grote bank, o.a. in de UK
Mastercard: wie kent de creditcardmaatschappij niet?
Mercedes-Benz: want er moet in luxe auto's gereden worden
Nikon: voor het vastleggen van de mooiste momenten op camera
NTT DATA: groot IT-bedrijf uit Tokyo met vestigingen wereldwijd
Rolex: in stijl weten hoe laat het is

Daarnaast leveren bekende merken producten en diensten aan het Open Championship:

Hugo Boss: (golf)kleding
Champagne PIAFF
Loch Lomond Whiskies: voor wie geen champagne drinkt
UPS: logistiek dienstverlener
VisitScotland: ter promotie van toerisme in Schotland

Welke bedragen gemoeid zijn met een partnerschap, is niet bekend. Maar we mogen aannemen dat het om miljoenen gaat, om de organisatie gezond te kunnen houden.

Golf levert dus best wat op, als je het goed kunt

Vooral de grote toernooien, de Masters, leveren de topspelers miljoenen op aan prijzengeld. Ook het British Open doet daar aan mee, al krijgen alleen de eerste twee spelers meer dan een miljoen. Maar als je zo een aantal toernooien weet te spelen in een jaar, en af en toe hoog eindigt, kun je een leuk bedrag per jaar bij elkaar slaan.

Alleen, de golfers moeten veel zelf betalen. Zo ook de caddy die hen vergezelt. Zo'n caddy krijgt ongeveer $2.000 per week betaald, dat is dus ongeveer de lengte van een toernooi inclusief trainingsdagen. Maar een speler golft niet elke week, dus denken dat een caddy elke maand $8.000 mee naar huis neemt, is niet juist.

Maar de caddies van de topspelers krijgen ook een percentage van de winst van de speler. Afhankelijk van de afspraken en de plaatsing, krijgt een caddy bij een top-10 plek op een toernooi van zijn speler, tussen de 5% en 10%. De caddy van Lowry, die al een jaar met hem meereist naar elk toernooi, kreeg dus waarschijnlijk een bonus van ongeveer $200.000 voor de winst in het British Open.

Daarnaast speelde Lowry vanaf oktober 2018 al zo'n 1,6 miljoen dollar bij elkaar, waar zijn caddy gemiddeld 7% bonus zou krijgen, dus dat is ook nog eens ruim $100.000. Tel daar het salaris bij op en met die caddy hoeven we geen medelijden te hebben, ook al moet hij zijn eigen kosten, bijvoorbeeld vliegtickets, betalen.

En dus is het prijzengeld van het British Open misschien wel een beetje gerechtvaardigd. Hij moet tenslotte zijn eigen kosten, zijn caddy maar ook belasting over de winst betalen. En wie weet wanneer de volgende winst is…