Vegas & groepsdruk: een kijkje in de hersenpan van The Gallant

Begin oktober vertrok ik samen met 38 andere Onetimers naar Las Vegas. Een jaar lang voorpret werd eindelijk omgezet in het echte werk!

Keek ik er naar uit? Niet per se. Niet vanwege Vegas, want ik hou van die stad. Wel omdat ik mij geen voorstelling kon maken van hoe het zou zijn om met zo’n grote groep naar Vegas te gaan.

Wat ook meespeelt is dat ik de drie weken voorafgaande aan Vegas een uiterst relaxte vakantie had geboekt om aansluitend door te vliegen naar Vegas. Niet erg slim van me, want het verschil tussen rust en hysterie was wel erg groot. Maar goed… ik had mij voorgenomen er het beste van te maken.

Coronatijd heeft zijn sporen nagelaten

De dagen voor Vegas probeerde ik al een voorstelling te maken van hoe het zou zijn. Hoe werkt het om met zoveel mensen sociaal te doen? De coronatijd heeft toch ergens zijn sporen nagelaten, aangezien ik moeite kreeg met grotere groepen. Gek genoeg, aangezien ik van nature een sociaal dier ben. Help!

Het was zelfs zo erg dat ik mijn werkzaamheden als freelance gastheer op feesten vaarwel heb gezegd. Ik durfde niet meer. En dat na 7 jaar op honderden feesten te hebben gestaan waar ik in aanraking kwam met alle lagen van de bevolking. Ik genoot er van, maar het sociale was zoek. Althans… dat dacht ik.

In mijn hoofd ging het helemaal los: moest ik de boel entertainen daar in Vegas, aangezien ik toch een van de initiators was van het hele gebeuren? Hoe werkt groepsdruk met zoveel verschillende individuen? Mijn hersenpan had veel vergelijkingen met Vegas: totale gekte.

Groepsdruk & Vegas

Groepsdruk is wel een dingetje. Hoe moest ik mij hiertegen wapenen? Zou het mij lukken om niet te veel alcohol te drinken en niet te veel geld uit te geven? Geld dat ik überhaupt niet had. Oké dat is misschien wat overdreven.

Geld dat ik liever niet uit wil geven aan gokken en onzinnigheden… dat is meer op zijn plaats.

Waar ik voor wat betreft sommige praktische zaken niet voorbereid was op Vegas, was het stukje rondom sociaal doen en groepsdruk wel iets wat mij bezighield. Als je bedenkt dat ik daags voor Vegas niet eens een reisverzekering had afgesloten, terwijl ik die weken daarvoor in het buitenland was, dan weet je genoeg.

Plan de campagne

Dus ik maakte een plan in mijn hoofd. Ik zou altijd op tijd naar bed gaan. Ik zou mij aansluiten bij kleine groepjes, daar waar ik op dat moment het beste gevoel bij had. Ook zou sporten en gezond eten onderdeel zijn van de reis. Daarnaast wilde ik pokeren om zodoende mezelf los te weken van de groep en omdat ik hier in het verleden grote successen mee boekte.

Ik had Vegas nog nooit verlaten zonder winst. Dat wilde ik dit keer ook. Via de Onetime Facebook pagina had ik dit al laten weten, dus ik moest mij hier ook aan conformeren, voelde ik.

Het is 2 oktober. Het relaxte gevoel van de vorige vakantie werd overschaduwd door enige vorm van angst. Het ging gebeuren. Op het vliegveld zouden tientallen Onetimers klaarstaan. Ik werd afgezet door mijn vriendin, kreeg de laatste instructies over hoe ik moest lopen. Want ja, topografisch wonder als ik ben, verdwaal ik nog in mijn eigen straat.

Ik gok het er op

Spannende tijden breken aan, ik was op het laatste moment vertrokken zodat ik nog wat slaap mee kon pakken. Een risico, want Schiphol was, en is, flink in het nieuws vanwege vertragingen en vluchten die worden geschrapt. Zou ik het halen?

Met het hart in mijn keel liep ik op Schiphol op zoek naar aanknopingspunten. Intussen wat belletjes van o.a. OneLuckyLady, die als moeder over de groep waakte, zodat eenieder op tijd zou inchecken. En omdat ze weet dat ik nogal eens verdwaal.

Bij de gate aangekomen zie ik het feestgedruis staan. Armijn gestoken in een casinojasje. Johan zijn scootmobiel in Vegas stijl en Remy die al aan het bier zit. Een vertrouwd gevoel van…’hey zo ken ik ze’, dwarrelt door mijn gedachten.

Mijn hartslag die in mijn keel zat, daalde wat in, zo vertelt mijn sporthorloge. Dit komt goed, dacht ik nog. Waar de fuck maak ik mij druk om. Ik meng me tussen de Onetimers en laat het gebeuren. Vegas, ik kom er aan. Let it go!

Het monster dat in mij loskomt

In Vegas probeer ik mij toch aan mijn plan te houden. De eerste avond, ik was gebroken, had dorst , koppijn en honger. En honger en koppijn dat is een combinatie die zorgt voor een monster dat in mij loskomt.

Ik besluit in te checken en de groep te verlaten. Maar niet voordat ik al dwalend opzoek ga naar eten om mijn honger te stillen. Na 1,5 uur dwalen en wat eten, wist ik het Luxor Casino & Hotel te vinden en maakte ik een keuze uit één van de twee bedden in mijn hotelkamer. Het was voor nu goed geweest.

De klok keek niet eens boos en voor menig Onetimer zou dit pas het begin zijn van een lange nacht doorhalen.

Loopband & sapjes

De volgende ochtend besloot ik direct mijn volgende plan tot uitwerking te laten komen: sporten. Ik zocht uit waar de sportschool zat en trok er op uit. Mijn sporthorloge begeleidde mij tijdens de hardloopsessie op de loopband met een euforisch gevoel tot gevolg. Ik was klaar voor de dag en ging op zoek naar gezonde sapjes om mijn energielevel een boost te geven. Check!

De dagen die volgden lag ik vrijwel iedere dag op tijd in bed. Ik sportte alsof mijn leven er vanaf hing en wist redelijk gezond te eten. Alles voor een goede balans in Vegas, o zo belangrijk!

Oké, daar zal niet iedereen het mee eens zijn. ‘Slapen is overrated in Vegas’ of ‘Slapen doen we thuis wel’. Niet voor The Gallant. Laat die anderen maar kapot gaan, dacht ik nog. Ik hou mij aan mijn plan.

Slapen scheelt in de portemonnee

Op tijd naar bed gaan, had ook nog een ander groot voordeel: het scheelt in de knip. Bovendien, des te later het werd, des te meer alcohol er zou vloeien bij de rest van de groep. Met alle gevolgen van dien.

Ik zorgde er voor om zo nu en dan aan te sluiten bij een groepje en als ik het mooi vond geweest, dan hobbelde ik verder. Mijn Vegas ritme kwam langzaamaan op gang en kreeg er zelfs lol in door goed naar mijn lichaam te luisteren en tijdig mijn rust te pakken. Dat gaf mij voldoende energie om de groep aan te kunnen.

Het aankunnen van de groep bleek 100% mee te vallen. The good old The Gallant was back en ik genoot van alle Onetimers.

Ik genoot van Onetimers die wel heerlijk dronken waren, ik genoot van Onetimers die net even een nadrukje te veel hadden gedaan op een gokkast. Het was feest, maar ik lag er wel op kinderbedtijd in.

Systematisch groupspoultjes ontwijken

Het volgende punt in mijn strijd tegen groepsdruk was het systematisch ontwijken van groepspoultjes. Voelde het goed dan schoof ik een klein briefje in de pot. Maar in de meeste gevallen hield ik mij afzijdig.

Temeer omdat ik het gokken, jaja, helemaal niet meer zo leuk vind. Waarom? Online gokken heeft mij laten inzien dat die spelletjes vele malen leuker zijn. Een big win in Vegas is om te lachen. Daar slaan de toeters in een online casino niet op aan. Ook wilde ik Vegas verslaan en teveel meedoen in groepspoultjes zou niet helpen.

Verliezen vs slaap

Er moest gepokerd worden. In de 3 keer dat ik naar Vegas was geweest, wist ik met pokeren Vegas te verslaan. Ik kan je vertellen: aan pokeren kwam ik, op 1 keer na, niet toe.

Met enkele pokerliefhebbende Onetimers werd The Orleans bezocht. Ik was er nog nooit geweest, maar wat een beuker van een pokerroom hebben ze daar! Te gek! Helaas was de pret snel over want binnen 5 minuten wist een local mij de nek om te draaien.

Was ik er ziek van? Niet echt…want ik kon lekker op tijd naar bed. Met gierende banden werd de terugweg ingezet, richting hotel. Voor 12 uur lag ik op een oor, heerlijk!

Maximale balans = maximaal plezier!

Tjah, als je dit zo lees, denk je misschien ‘Die The Gallant heeft niet het maximale eruit gehaald'. Dat zal best! Voor mijn gevoel heb ik op mijn eigen manier het maximale eruit gehaald. Door balans te vinden om zodoende de groepsdruk machtig te zijn.

Mocht jij nu ook naar Vegas gaan met een groep? Ik heb nog wel een paar tips voor je:

• Maak afspraken over het budget met jouw groep
• Matig het nuttigen van alcohol of gok niet terwijl je drinkt
• Zorg voor envelopjes met daarin een dagbudget en laat je creditkaart thuis
• Durf ‘nee’ te zeggen en blijf bij je eigen gevoel

Uiteraard zitten er ook voordelen aan het samen zijn in Vegas met een groep. Het zorgt dat er controle is door eenieder uit de groep. Ook kan het inleggen van geld in een groupspull juist zorgen voor meer speelplezier, omdat je, in theorie, langer met je geld doet.

Voor mij was het gaan met een groep naar Vegas achteraf helemaal niet zo spannend. Ik heb er, op mijn eigen manier, enorm van genoten. Ik zou het zelfs nog een keer aandurven met een grote groep te gaan. Je moet er je eigen feestje van maken.

Zet dat maar op een tegeltje en hang het boven je bed. En tel in dromenland de dagen af tot je weer in Vegas bent.