 
    Onetimers, i’m back met – jawel – weer een Las Vegas blog!
In deze blog probeer ik al die glitter, warme woestijnlucht, te dure cocktails en kleine geluksmomentjes in één verhaal te proppen. Verwacht jetlag-anekdotes, luxe-hoteltwijfels (Aria, ik kijk naar jou), mimosa-rituelen, livestream-drama’s, zwembad-luiheid en een Lucky Box die ons kinderdroomhart even sneller liet kloppen.
Pak iets te drinken, leun achterover en laat je meevoeren langs rollende dobbelstenen, knipperende gokkasten en het warme nachtleven van de Strip, want dit wordt een uitgebreide, bruisende terugblik vol Vegas-energie.
 
                    Ik ben ondertussen alweer een paar weken terug uit mijn favoriete gokstad! Het is ongelooflijk maar waar: we zetten alweer het vijfde streepje voor deze bruisende plek, en ook de vijfde keer verveelde het niet.
Hoe kan het toch dat we iedere keer weer te weinig tijd hebben om alles op het to-do-lijstje af te vinken? Dan roepen we altijd vrolijk: “dan moeten we nog maar een keertje terugkomen!” En dat is altijd een fijn idee, weer terug mogen naar die plek waar je even helemaal kunt verdwalen in een fantasiewereld.
Want dat is Las Vegas echt: een onwerkelijke plek die je met niks anders kunt vergelijken.
Ik ga dit keer alle hoogte- en dieptepunten proberen te vangen in één uitgebreide blog. Dus hopelijk zit je lekker, want ik probeer wat Vegas-energie jouw kant op te sturen! Pak snel iets te drinken, en dan duiken we in een wereld vol knipperende gokkasten, rollende dobbelstenen, heerlijke cocktails en sidderende woestijnwarmte.
 
                    Het begin van onze reis was helaas niet zo’n vlammende start. Dankzij een veel te lange overstap duurde de heenreis in totaal zo’n 22 uur. Toen we om half zeven (Las Vegas-tijd) eindelijk voet aan de grond zetten, waren we redelijk opgebrand.
Maar iedere Vegas-ganger weet hoe het gaat: zodra de lichtjes van de Strip zichtbaar worden vanuit het vliegtuig, voel je de energie weer stromen. En wanneer je bij de Uber-opstapplaats de omhelzing van de woestijnwarmte voelt, is die magische Vegas-vibe meteen terug.
Dit jaar trakteerden we onszelf op iets extra’s: een luxe hotel op de Strip. Aria stond al een tijdje op ons lijstje, en deze vakantie gingen we er eindelijk verblijven. Ondanks dat we drie nachten gecompt kregen, tikten we nog steeds $1.200 af. Note to self: volgende keer niet in het weekend boeken.
De kamer viel eerlijk gezegd een tikkie tegen. Mooier en ruimer gehad in Planet Hollywood, en dat voor minder geld. Maar eerlijk? Het was schoon, en de bedden en kussens waren hemels, en dat is wat telt.
 
                    Vrienden Tim en Simone waren al paar dagen eerder aangekomen, en we hadden afgesproken met hun onze eerste cocktail in Las Vegas te drinken. Dus we gooide onze koffers op de kamer, kleedde ons snel om en vertrokken weer naar beneden, de drukte en het geruis van Sin City in.
In de bar “Alibi” van Aria dronken we de eerste veel te dure cocktails, en genoten we van de Las Vegas sfeer! Tot ik de oogjes van mijn man steeds kleiner zag worden en hij steeds verder in zijn stoel onderuit begon te zakken. Het was tijd om te douchen en op te laden voor onze eerste volle dag in Vegas.
Ik werd wakker van het licht van de tablet die op het nachtkastje stond. Hier kon je de hele kamer mee bedienen, en wat echt super handig. Wel een beetje jammer dat het licht uit zichzelf aanging, midden in de nacht. Ik drukte het lampje uit, en zag boven de gordijnen het licht van de Strip knipperen. Het was nog donker, maar ik voelde de energie alweer borrelen. Ook mijn man hoorde ik gapen en draaien.
Ik keek hoe laat het was. 4:15. Ik fluisterde “zullen we nog een kwartiertje proberen of we in slaap kunnen komen?” Ik kreeg een laag gebrom terug als antwoord. Na 10 minuten ging het licht aan. Dit wisten we van te voren al, want deze jetlag hebben we iedere keer. Toch nog 3 uurtjes geslapen, lang genoeg, aangezien we maar een week in Las Vegas hebben. Dus dan wil je alles eruit halen, en slapen doen we thuis weer!
 
                    Een uurtje later stonden we beneden. Tijd voor ons Vegas-ritueel. Onder het genot van een mimosa de eerste gokautomaten aanvallen. We begonnen in Aria en liepen daarna door naar MGM Park, waar ze heerlijke mimosa’s hebben. Ook zagen we tot ons grote plezier dat onze favoriete gokkast (de poesjeskast) nieuwe varianten had!
Deze moesten we natuurlijk proberen en het geluk was aan onze kant. Gratis koffie, mimosa’s en winst, deze eerste dag kon niet beter beginnen! Na een ontbijtje, en een paar uurtjes ronddalen in de mega casino’s op de Strip, gingen we weer naar onze hotelkamer. Nog even relaxen en de livestream voor het Onetime YouTube kanaal voor te bereiden.
 
                    We moesten ons zelfs nog een beetje haasten, aangezien ik me een uurtje had verrekend met de Nederlandse tijd. Dus een klein beetje in de stress beneden proberen om de livestream op te starten, maar dat ging niet helemaal van een leien dakje. Gelukkig na een paar keer proberen, lukte het dan toch en hebben we 3 uur lang gokautomaten in Aria op livestream gespeeld voor de thuisblijvers. Helaas is deze stream niet bewaard, waar ik nog steeds van baal, want ondanks het verlies hadden we toch een hoop bonusspellen.
Na de 3 uur durende Las Vegas livestream was het tijd om even te ontspannen. Dus hebben we lekker een paar uurtjes bij het zwembad van Aria gelegen. Het was echt bloed en bloedheet, even heel wat anders dan in de krachtige airco van het casino. Door veel Pina Colada’s te drinken, wat lekkers te eten en lang in het zwembad te dobberen kwamen we ook deze middag prima door!
 
                    Daarna in het de hotelkamer gedoucht, even een uurtje op bed gelegen en klaar gemaakt voor de avond! Die luidde we in met een Jelloshot die onze vrienden hadden gehaald,en wow.. die was best sterk, maar wel lekker!
Samen met Tim en Simone zijn we vervolgens naar Excalibur gelopen en daar samen wat gokjes gewaagd. Een poultje maken is dan echt het leukste! Het geluk had ons nog niet verlaten, want we sloten de avond met een kleine winst af, dankzij Voodoo Jackpots die Simone had uitgekozen!
Dat gingen we vieren bij the Tilted Kilt, een restaurant met een Schots thema op de Linq Promenade. Dat was een stukje lopen, maar in de schemer van de avond is dat juist heerlijk. Hier hebben we lekker wat gegeten, terwijl we mee konden kijken en juichen met verschillende sportwedstrijden die op grote schermen door het hele restaurant hen te zien waren.
Na het eten hebben we een mooi plekje bij een verhoogde buitenbar op de promenade gezocht. Hier konden we fantastisch mensen kijken, onder het genot van een, jaja, cocktail! We zaten tegenover de Chippendales stand, en konden ons verkneukelen over de taferelen die zich daar af speelde. Wat een (leed)vermaak!
Daarna nog even door wat casino’s gelopen en hier en daar wat gokjes gedaan! Dat vind ik toch één van de mooiste dingen om te doen als we in Vegas zijn. Gewoon rondlopen, rond kijken. Casino in, casino uit.
Ook het verschil in temperatuur speelt daar een rol in mee. Als je buiten rondloopt is het bloedheet. Dan ben je blij als je weer in de airco kunt afkoelen. Tot het kippenvel op je armen en benen staat, en je blij bent als je buiten weer even kunt opwarmen. Ondertussen een cocktailtje hier, hotdogje daar. Wat een leven.
 
                    In the Horseshoe kwamen we een Lucky Box tegen. Wat is een Lucky Box precies? Een Lucky Box is een grote, automaat die eruitziet als een mix tussen een gokkast en een vending machine. In plaats van traditionele gokkasten met fruit- of poker-symbolen, kun je hier verzamelkaarten kopen. Het leuke, en ook het gok-element, is dat je niet weet welke kaart je krijgt.
Eerst kies je je type kaarten. Pokémon, Magic: The Gathering, of sportkaarten, op het digtale displaytje kun je kiezen. Een Pokénmonkaart kostte gewoon even 80 dollar. Maar voor het verhaal, mijn zoon, die deze kaartjes spaart, toch maar even een gokje wagen!
En dan… het moment.. Je veegt na je keuze je creditcard over de card-reader, en daar komt hij: Een prachtig rood doosje met een zilveren seal, daarin ons Pokémon kaartje met een zeldzaamheids en kwaliteit rating. Common, Rare, Ultra Rare… je weet het van tevoren niet, en dat is precies wat het zo leuk maakt. Het is een beetje als een mini-gokje, maar dan met verzamelkaarten die je kan houden, ruilen of gewoon in je collectie kan laten schitteren.
En spannend was het zeker! Uiteindelijk zat er een Holo Crobat VMAX in met een Prestine 10 rating in.. Niet heel zeldzaam, maar wel tof! Ik moet eerlijk zeggen, ik wilden eigenlijk nog een doosje met Pokémon kaart kopen, maar ik vond het voor de gok net te duur! Misschien volgende keer weer.
 
                    Nadat we the HorseShoe uitliepen, had Simone een goed idee. Ze was nog nooit bij OYO geweest, en was nu wel redelijk benieuwd na alle horrorverhalen over dit casino en hotel. Het was niet al te ver lopen, dus in het donker liepen we van de Strip af, richting dit vervallen casino.
Bij aankomst leek het wel bijna dicht. De stoep was vies, en toen we de deur opduwde, zagen we een bijna verlaten casino. De ranzige vloerbedekking leek bijna ouder dat het casino zelf. De 1 dollar Black Jack leek geen bezoekers meer aan te trekken, en ook de gesloten Hooters hielp niet mee. Vergane glorie, maar toch even leuk om weer gezien te hebben.
Daarna liepen we via andere casino’s en de Strip weer terug naar Aria. Hier nog een klein afzakkertje gedaan, en een gokje gewaagd. Niet te laat naar bed, want de volgende ochtend zouden we op tijd de huurauto ophalen. Maar ik denk dat ik jullie dat allemaal toch maar in een volgende blog moet vertellen! Heb je iets om naar uit te kijken. ;)