Sommige reizen voelen alsof je even in een ander leven stapt. Alsof de dagen nét wat langer duren, de momenten intenser worden en de herinneringen zich direct in je hart nestelen. Onze dag begon met de mystieke stenen van Stonehenge, voerde ons langs sprookjesachtige dorpjes en eindigde in de bruisende straten van Londen. Van een onverwachte metro-omweg tot cocktails in een iconisch casino en zelfs een vos op de terugweg, dit epische avontuur had álles.
We stonden nog bij het bezoekerscentrum van Stonehenge te overleggen wat we zouden gaan doen. Vincent was nog nooit in Londen geweest, maar Armijn dacht van tevoren dat het niet meer in de planning zou passen. Het was tenslotte zo’n 2,5/3 uur uur rijden vanaf Stonehenge, en dan moest er ook nog een parkeerplek gevonden worden. Waarschijnlijk niet in Londen zelf, want iedereen weet: rijden én parkeren in die stad is een klein drama.
Met volle moed reden we die kant op, ondertussen druk zoekend op onze telefoons naar de beste parkeeroptie. Eerst probeerden we het bij een evenementen locatie, maar die bleek gesloten. Achteraf gelukkig maar, want het openbaar vervoer vanaf daar was allesbehalve handig geweest.
Daarna zocht ik verder naar metrostations met een parkeerterrein in de buurt. En ja hoor, we vonden er eentje op zo’n 20 kilometer verderop. Perfect! Voor slechts 8 pond konden we de hele dag parkeren, pal naast het station. En het mooiste: we konden gewoon in- en uitchecken met onze pinpassen, net als in Nederland. Vanaf daar was het nog maar een half uurtje met de metro naar het bruisende hart van Londen. Ideaal!
Eindelijk mochten we de metro uit. We namen de bizar hoge roltrappen omhoog en stapten het station uit, zo het zonovergoten Londen in. Direct voelden we de bruisende energie: overal mensen, verkeer dat toeterde, en een levendige drukte die je meteen liet weten dat je écht in een wereldstad stond. Hoewel ik zelf al een paar keer in Londen was geweest, keek ik opnieuw mijn ogen uit. Deze stad blijft je telkens weer verrassen!
De honger sloeg toe, dus besloten we neer te ploffen in een gezellig restaurantje in Chinatown. Een tafel vol noodles, bami en andere Aziatische heerlijkheden later waren we opgeladen genoeg om de drukte van Londen weer te trotseren.
We besloten vanaf China Town richting de Theems te lopen. En wat een goede keuze, want langs de rivier stonden meteen de iconen van Londen op ons te wachten. De London Eye draaide rustig zijn rondjes, terwijl de Big Ben stoer boven alles uittorende.
Natuurlijk moesten we onderweg om de paar meter stoppen voor foto’s (je kent het wel: “ohhh dit is nóg mooier, wacht even een selfie!”). Ondanks het slaapgebrek voelden we ons helemaal opgeladen. Deze stad geeft je gewoon instant energie, en dat stralende weer maakte het plaatje compleet.
Vanaf de Big Ben dwaalden we verder de stad in, langs imposante gebouwen, gezellige pleinen en statige kerken. Londen blijft ons verbazen, zoveel te zien, zoveel te beleven, te veel om in een middag te ontdekken Terwijl de avond viel en de stad langzaam in een gouden gloed veranderde, werd het nog magischer. We sloten de dag in stijl af: in het legendarische Hippodrome, het casino dat 2 jaar geleden nog werd gekroond tot beste van heel Europa.
Ik ben echt dol op dit prachtige landbased casino met zijn rijke geschiedenis. Het is niet zomaar een casino: je vindt er gezellige restaurantjes, verschillende barren, spectaculaire shows en zelfs een rooftopbar waar ik in eerdere jaren heerlijke cocktails heb gedronken en mooie momenten heb beleefd. Helaas was die dit keer gesloten voor een besloten feest, dus genoten we een verdieping lager van onze drankjes.
Daarna werd het tijd om richting de metro te gaan, de auto op te pikken en nog een paar uurtjes naar ons hotel te rijden. Met een beetje geluk waren we rond middernacht binnen geweest, maar dat zat er niet in: de metro had flinke vertraging. Bij het metrostation moest er natuurlijk nog even een burger gegeten worden, en daarna begonnen we aan onze nachtelijke terugreis.
Uiteindelijk kwamen we pas diep in de nacht aan, al zagen we onderweg nog wel een vos, toch een onverwachte highlight! Na een warme douche en drie korte uurtjes slaap pakten we de trein onder het Kanaal door terug naar Frankrijk, en daarna door naar ons vertrouwde Nederland.
Wat een reis! Lieve Armijn en Renate (en natuurlijk ook Ellen): dankjulliewel voor alle prachtige herinneringen tijdens deze magische midweek in België, Stonehenge en Londen!
geplaatst in 
