Als kleine jongen ging ik al graag met mijn moeder mee naar Fancy Fairs, rommelmarkten en braderieën. Ik vond het altijd zo fascinerend om te zien hoe de verkopers hun waar aanprezen en mensen wisten te overtuigen om hun spullen te kopen.
Op Koninginnedag besloot ik zelf ook een kleedje uit te leggen en mijn spulletjes te verkopen. Mijn moeder hielp me met het uitzoeken van wat speelgoed en andere spulletjes die ik niet meer nodig had.
Midden op de Gijsbrecht van Amstelstraat in Hilversum begon ik vol enthousiasme mijn verkooppraatje te oefenen. En tot mijn grote verbazing begonnen mensen daadwerkelijk mijn spulletjes te kopen!
Ik voelde me de koning te rijk met mijn gevulde portemonnee en de wetenschap dat ik iets had verkocht dat mensen wilden hebben. Het was alsof er een nieuwe wereld voor me openging en ik was vastbesloten om nog veel meer rommelmarkten af te struinen en mijn spulletjes te verkopen.
Ik kan me nog als de dag van gisteren herinneren dat ik als jonge jongen braderieën afstruinde, op zoek naar spulletjes om door te verkopen. Tijdens één van mijn eerste braderieën kreeg ik de kans om andere spulletjes van een ander jongetje over te nemen voor slechts 10 gulden. Ik zag meteen de potentie van deze handel en besloot om meer van deze deals te sluiten. Het was het begin van een carrière waarin ik van een paar centen een flinke winst wist te maken.
Eén van mijn slimste zetten was toen ik een grote lading namaak Rubiks Cubes op de kop tikte bij de Bart Smit. Deze waren niet meer populair na de hype begin jaren ’80, maar ik zag er nog wel brood in. Voor slechts 25 cent per stuk kocht ik ze in en verkocht ik ze als warme broodjes voor 1 gulden per stuk.
Ook Smurfen waren een specialiteit van mij. Ik kocht ze in bij andere kinderen en verkocht ze vervolgens aan volwassenen voor een hogere prijs. Daarnaast deden stripboeken en Donald Ducks het ook altijd goed. Ik kocht ze in grote hoeveelheden in en verkocht de Duckies vervolgens los voor 25 cent per stuk.
Maar de grootste klapper waren toch wel de tennisballen. Mijn vader werkte bij de tennisclub het Melkhuisje en kon mij afgedankte tennisballen geven. Ik verkocht ze voor een kwartje per stuk en verkocht er honderden van op de braderieën. Ook golfballen waren populair bij de bezoekers van de braderieën.
Dit was mijn leven naast school en krantenlopen. Ik struinde alle rommelmarkten af, kocht in wat ik kon verkopen en stond vervolgens weer op elke braderie waar ik mijn kleedje (gratis) mocht uitleggen. Ik heb er ontzettend veel van geleerd en het heeft me gevormd tot wie ik nu ben.
Van kleedje naar postzegels naar brommers: mijn sprankelende ondernemersgeest. Ik wist al op jonge leeftijd dat ik een neus had voor handel.
Het begon met het doorverkopen van spulletjes op mijn kleedje op de rommelmarkt, maar al snel schakelde ik door naar grotere deals. Postzegelverzamelingen opkopen en los verkopen, adverteren in lokale krantjes en supermarkten: niets was te gek voor mij. Maar mijn echte passie en winstgevendheid vond ik in de ontdekking van regionale verschillen in vraag en aanbod.
Zo kwam ik erachter dat Honda brommers in het zuiden van het land veel goedkoper waren dan in mijn eigen regio. Ik kocht ze op bij boeren voor een prikkie en verkocht ze vervolgens voor het veelvoudige in Het Gooi. Dit was niet alleen een goudmijn, maar ook ontzettend leuk om te doen.
Mijn ondernemersgeest was geboren en ik wist dat dit iets was wat ik altijd wilde blijven doen.
Met de opkomst van advertentieblad Via Via en later het internet, werden de mogelijkheden voor handelaren alleen maar groter. Voorheen moesten we het hebben van lokale krantenadvertenties, maar nu kon ik mijn handel aan een veel groter publiek tonen. Zo begon ik met het verkopen van concertkaartjes en kocht ik grote partijen wegwerpcamera's op veilingen om deze vervolgens weer door te verkopen.
Het internet was een gamechanger voor mij als jonge ondernemer. Ik kon nu via websites als Marktplaats en eBay mijn handel aanbieden aan mensen door het hele land. Het bereik was enorm en ik kon mijn handelswaar snel en efficiënt verkopen. Of het nu ging om antieke meubels, verzamelobjecten of elektronica, ik vond altijd wel een koper via het internet.
En zo ging ik door met handelen en verkopen. Met de opkomst van nieuwe online platforms en sociale media kreeg ik steeds meer mogelijkheden om mijn handel aan te bieden. Maar één ding bleef hetzelfde: het plezier dat ik had in het handelen en het vinden van de juiste deals. Het is een passie die nooit zal verdwijnen.
Deel je verhalen met andere Onetimers