Dromen, angsten en andere waarheden tussen de waslijnen
Vraag je Patrick naar zijn grote toekomstplannen, dan krijg je geen vijfjarenplan of ‘ooit een boerderij in Toscane’ als antwoord. “Ik heb eigenlijk geen grote dromen meer,” zegt hij. “Ik wil gewoon creatief bezig zijn, zonder druk. Of dat nou ontwerpen is, (muur)schilderen of patisserie... als ik maar kan maken.”
Toch is het leven als reizende creatieveling niet alleen maar zonsondergangen en icecoffees. “Ik heb zeker angsten,” vertelt hij open. “Wie mij al langer kent, weet dat ik last hebt van ‘anxiety’.
Reizen betekent continu onzekerheid. Gemiste vluchten, rare hostels, plannen die in duigen vallen. En je zit er dan vaak alleen mee, in een vreemd land, zonder vangnet. Dan probeer ik m’n rust terug te vinden. M’n eigen worry-free life. Al weet ik dondersgoed dat zoiets niet echt bestaat.”
Wat hij onderweg leerde? “Loslaten. Dat is zó moeilijk. Zeker als alles chaotisch is. In Azië is plannen vaak een illusie. Eén keer stond ik met een hele rij passagiers te wachten in de terminal, terwijl het bord al aangaf dat ons vliegtuig in de lucht zat. Nou, dááág structuur.”
Toch heeft hij ook wijze raad voor iedereen die droomt van een ander leven. “Niet te veel nadenken. Als je voelt dat je dit wil: just go for it. Ik ontmoette een Nederlandse vrouw die in haar eentje op pad ging. Haar vriend zou later komen. Ze zei dat het haar beste beslissing ooit was.”
En over andere mensen heeft hij ook z’n ogen geopend. “Ik dacht altijd dat backpackers super sociaal waren. Dat je automatisch vrienden maakte in hostels. Maar veel mensen reizen juist om alleen te zijn.
Wat ik dan weer niet snap, want... waarom boek je dan een hostel met gedeelde kamer? Gelukkig zijn er ook genoeg social animals onderweg. En het mooie is: hoe zwaar het soms ook is, alles komt altijd goed. Echt waar. Soms moet je het gewoon even aan het universum overlaten.”
geplaatst in 
