Het einde van mijn pokertijdperk

Het begin van een liefde die groter werd dan ikzelf

Die eerste sessies waar ik misselijk van de zenuwen met marginale handen potjes inging maakten een indruk die verder ging dan geld of spel. Het was alsof een nieuwe wereld voor me openklapte. Een wereld van strategie, mensenkennis, adrenaline en verhalen die je niet kunt verzinnen. Ik proefde iets dat meteen naar meer smaakte.

In 1997 speelde ik voor het eerst mee aan de Master Classics of Poker. Dat gevoel toen ik het Holland Casino Amsterdam binnenliep, die drukte, dat geroezemoes van spelers uit heel Europa, de spanning van de toernooivloer het was pure magie. Ik speelde het NL Hold’em-toernooi van 220 gulden en zelfs een Stud Poker-toernooi waar ik voor het eerst tegenover Marcel Luske zat. Ik keek mijn ogen uit. Ik was om.

Vanaf dat moment was poker niet langer zomaar een spel. Het werd mijn passie, mijn werk, mijn wereld.

Speel legaal online poker bij:

Advertentie

Unibet

5x €2 Hexapro tickets + €250 Playtrough bonus

Speel hier! Lees review

Advertentie

GGPoker

De grootste pokerroom ter wereld

Speel hier! Lees review

Van Amsterdam naar Vegas en verder

Wat begon aan het Max Euweplein, nam me mee naar plekken waarvan ik nooit had durven dromen.
Poker bracht me naar Las Vegas, waar ik in 2000 bijna drie maanden in het Stardust verbleef het echte oldschool Vegas, waar de geur van sigaren en tapijt onvergetelijk was. Naar de EPT in Deauville (2005). Barcelona (2006). Naar het hoofdevenement van de World Series of Poker in 2010 in het Rio een hoogtepunt dat bijna surrealistisch voelde.

Poker bracht me in contact met mensen die nu nog steeds vrienden zijn. Het zorgde voor vriendschappen, zakenrelaties, kansen, avontuur, verhalen en een vorm van vrijheid die ik nog nergens anders in heb gevonden.

Ook online leefde ik in het pokertijdperk avant la lettre: Planet Poker in 1998, gevolgd door Paradise Poker, Ultimate Bet, PartyPoker, PokerStars, GGPoker en talloze kleinere rooms die inmiddels verdwenen zijn. Ik heb geen idee hoeveel uren ik gespeeld heb, live en online, maar als ik het ooit terug zou zien, zou ik ervan schrikken.

Maar wat een periode was het. Ik voelde me thuis in die wereld. Verliefd bijna op het spel, de dynamiek, de rituelen, de ups en downs.

Het vervagen van een oude vlam

En toch alles verandert. Rond 2010 merkte ik dat de liefde verschoven was. Spelers werden beter, scherper, professioneler en ik bleef hangen in de versie van poker waar ik zo van hield. Ik vond het nog steeds leuk, maar de honger was weg. En zonder honger kun je beter niet te veel buy-ins weggooien.

Ik speelde nog af en toe een grote MCOP, een buitenlands toernooi, een homegame, een ONKP maar het was meer nostalgie dan passie. In Rozvadov voelde ik het vorig jaar al: leuk om daar te zijn, maar poker had zijn greep op mij verloren.

En toen kwam Spa.

De laatste dans

Oktober 2025. Casino de Spa een van de oudste casino’s ter wereld.
Mijn dochter was erbij. Vrienden. Collega’s. Mensen met wie ik dit leven stukje bij beetje had opgebouwd. Ik speelde. Niet fenomenaal. Niet vreselijk. Maar vooral plichtmatig.

Daar, midden in het toernooi, hoorde ik mezelf hardop zeggen: “This was the last one.” En ik voelde het meteen: dit klopt.

Het was tijd om een cirkel te sluiten. Niet met weemoed. Maar met dankbaarheid. Met een enorme glimlach voor het leven dat poker mij heeft gegeven.

Een afscheid vol liefde

Poker heeft mij gevormd. Het heeft mij vrienden gebracht, een carrière, een netwerk, een community zoals Onetime, verhalen voor de rest van mijn leven. Mijn ondernemerschap is gebouwd op dezelfde energie die ik vroeger aan de pokertafel voelde. Ik heb mijn mooiste jaren te danken aan dit spel.

En nu? Ik heb een nieuwe liefde gevonden. Iets dat mij weer dat gevoel geeft van een nieuwe wereld die zich opent. Een glimlach die vanzelf komt. Een toekomst die lonkt.

Poker, dank je wel. Dank aan de pokergoden die me 30 jaar lang gunstig gezind waren.
Dank aan iedereen die met me speelde, tegen me speelde, me analyseerde, me haatte, me hielp, me inspireerde.

Dit hoofdstuk is af. En wat was het mooi.

Groet,
Armijn