Als kleine jongen had ik maar één grote droom: ooit zelf achter het stuur van een Porsche 911 zitten. Dat iconische silhouet, die brute kracht en het idee dat je met zo’n auto letterlijk én figuurlijk boven jezelf uitstijgt.
In 2010 kwam die droom uit. Na jaren werken en maandenlang research doen op het Nederlandse Porsche-forum stond ik er ineens: de trotse eigenaar van een Porsche 911 (997) Cabriolet.
Het gevoel? Een permanente glimlach die bijna negen maanden bleef plakken.
Het kopen van een Porsche is niet iets wat je op een regenachtige zondagmiddag impulsief doet. Het proces was minstens zo mooi als het eindresultaat. Avonden op het forum, discussies over modellen en uitvoeringen, over wat slim was en wat juist niet. De voorpret was heerlijk: samen dromen, vergelijken, afwegen en fantaseren.
Ik besloot mijn auto in Duitsland te kopen. Waarom? Het aanbod daar is vele malen groter, de prijzen gunstiger en je bespaart fors op de BPM. Voor iets meer dan €70.000 (inclusief BPM) reed ik uiteindelijk weg in mijn droom.
Het klinkt misschien wat administratief maar het scheelt echt duizenden euro’s.
De eerste rit in mijn 911 Cabrio vergeet ik nooit. Het voelde alsof ik de wereld aankon. We maakten als gezin een prachtige zomervakantie door België en Frankrijk. Voor mij was de auto meer dan alleen vervoer: het was een magneet voor ontmoetingen, verhalen en momenten. Ook vele casino's bezocht om er pokertoernooien te spelen.
Ik reed meer dan 40.000 kilometer in die auto, vaak over de Duitse autobahn, waar de Porsche écht tot leven komt. Elke keer dat de motor gromde bij hoge toeren voelde ik me on fire en de auto ook.
Een Porsche kopen is niet alleen emotie, het vraagt ook om gezond verstand net zoals bij online gokken.
Kortom: laat je hart spreken, maar houd je hoofd erbij.
Na negen maanden gebeurde er iets onverwachts. De permanente glimlach verdween. Wat eerst pure magie was, werd ineens vanzelfsprekend. En dat is gevaarlijk met een droom: als hij werkelijkheid wordt, kan hij ook slijten.
Ik besloot de auto te verkopen. Voor €67.500 ging hij naar een dealer. Reken uit: na meer dan 40.000 kilometer had ik een afschrijving en kosten die neerkwamen op nog geen €700 per maand. inclusief verzekering en onderhoud. Voor “de auto der auto’s” is dat bijna lachwekkend weinig.
En toch voelde het goed. Ik had mijn droom beleefd, herinneringen gemaakt en nu was het tijd om los te laten.
Dromen zijn er niet om eeuwig vast te houden, maar om te realiseren. Dat geeft je een rijk gevoel, ongeacht de bankrekening. Elke keer als ik nu een Porsche 911 Cabrio zie rijden, komt er een flits van die tijd terug, de mooiste ritten, de gesprekken, de vakanties, de energie.
En nu, vijftien jaar later, zie ik mijn beste vriend hetzelfde proces doorgaan. Hij is maanden bezig met research, wikken en wegen, dromen en twijfelen. En ik leef volledig met hem mee. Want soms is de reis naar je droom misschien wel mooier dan het eindpunt zelf.
Je kunt sparen en wachten op later, maar later komt soms helemaal niet. Geld is een middel, geen doel. Het mooiste wat je ermee kunt doen is herinneringen kopen. En soms is dat een Porsche 911 Cabrio, soms een reis, soms een avontuur.
Voor mij was het een once in a lifetime. En ik zou het zo weer doen.