Hoofdfoto Joris Boddaert Bout De Table Zandvoort 1977

Leve het casino!

Gastblog door Jhr Joris Boddaert

Collega en vriend Jhr Joris Boddaert verrast me regelmatig met z’n gedachten, hier die aan het eind van 2021.

Zo jammer dat ik thans een leeftijd heb bereikt, dat ik niet meer met een boek kan komen waarin ik al mijn belevenissen aan de vele roulettetafels en pokertafels zeer waarheidsgetrouw beschrijf.

Hoofdfoto Joris Boddaert Bout De Table Zandvoort 1977

De start van een gokavontuur

Het grote gokavontuur begon in 1963 met een reisje naar Casino Knokke. Het ‘verpozen’ loopt tot op de dag van vandaag (zeer gematigd) door.

Wat is spelen mét en contra vrouwe Fortuna toch een spannende bezigheid. Wat zou het leven toch oersaai zijn zonder hazard. Ik werkte niet voor niets 3,5 jaar lang in Casino Zandvoort als roulette en black-jack croupier (1976-1980).

Jhr Joris Boddaert
Jhr Joris Boddaert

Het zou een erg leuk boek zijn geworden, waarin ik alle ins en outs zou vertellen over ‘de permanenten’ bij het roulettespel. Over het zo gewaagde paroli-spel, waarbij je of de kleine of de grote serie twee of zelfs drie keer laat ‘doorlopen’. Over de vreugde wanneer je op een namiddag in HC Hilton (in 1992) met vijf plakken van duizend gulden in de binnenzak van je blazer zeer relaxed rondloopt.

Maar ook de woede dat je met 150 piek winst niet het Casino hebt verlaten. Dat je heel dom heb doorgespeeld, en uiteindelijk met 300 verlies naar huis fietst. Wat een prachtige avonturen heb ik in de  jaren zeventig in de illegale 010-csasino’s beleefd. En vergeet niet al die buitenlandse casino’s die ik in de periode 1975 tot 2005 heb bezocht.

Meestal mét Catrien. Onze reizen voerden ons naar Namen, Spa, Blankenberge,Oostende, Aken, Bad Neuenahr, Bentheim, Wiesbaden, Homburg, Baden Baden.

Verder Divonne les Bains, Biaritz, Menton, Nice, Cannes en Sainte Maxime. Uiteraard Londen en verder nog Bad Gastein, Wenen, Het Lido in Rome en uiteraard Monte Carlo.

Over Verslaving Gesproken Redactie HVV 1988 E1639654300613
Over verslaving gesproken: Redactie HVV 1988

Het is mijn vrije tijd

‘Ja maar, Joris’, zal de eenvoudige leek mompelen, ‘Is al dat gokken niet een beetje te veel tijdverspilling?’

‘Neen’, luidt mijn duidelijke antwoord. Al die reisjes waren heerlijk, trouwens, je kunt toch niet stellen dat ik mijn leven in luchtledigheid heb doorgebracht. Heb verdorie 22 boeken, bundels, facsimile’s geschreven en uitgegeven. Kom op! Ik heb voldoende gepresteerd, mag ik zelf alsjeblieft bepalen hoe ik mijn vrije tijd indeel?

Mijn hang naar roulette was vooral op mijn veertigste dikwijls te groot. Ik heb mij bij Holland Casino zeker tien keer voor een half jaar laten uitschrijven, meer dan eens door mijn vriend André Jansen, die altijd begaan was met mensen die hun grenzen overschreden.

En ik heb zelfs in de periode 2013 tot 2018 helemaal geen roulette gepeeld. Die lange vijf jaren hield ik het bij pokeren, namelijk five card stud Texas Hold'em, het meest enerverende kaartspel ter wereld. Bij ieder spel opnieuw, met tien man aan de speeltafel, heb je méér dan twee miljoen mogelijkheden van hoe de kaarten zullen vallen.

Ik speel de laatste jaren voornamelijk cafépoker. Veel veiliger dan in het casino. Waarom? Wel, je tegenstanders zijn minder bekwaam en je speelt veel minder hoog. Met een inzet van 20 euro, een lachertje zo weinig, kun je in een cash-toernooi  (met tal van rebuys en add-ons), al gauw 350 euro winnen. Waar ik speel? Voornamelijk in café De Postbank aan de Schieweg in Rotterdam.

Wat is het daar toch altijd gezellig. Welnu, mijn ‘coming out’ heb ik met veel plezier neergepend. 

on air