Er zijn van die dingen waarvan je weet dat ze bestaan maar die je nooit van je lijstje afstreept. Voor mij was dat de kortebaandraverij. Ondanks mijn jarenlange liefde voor paardenrennen van Hilversum tot Groningen, van Vincennes tot Las Vegas had ik het fenomeen kortebaandraverij in eigen land nog nooit meegemaakt. Tot 21 juli 2025.
Voor wie het niet kent: een kortebaandraverij is een sprintwedstrijd met dravers, waarin twee paarden het in een knock-out systeem tegen elkaar opnemen over een korte afstand. In Stompwijk is dat 275 meter, dwars door het weiland. Het is een sport met historie al 116 jaar vormt deze koers het hart van het dorpsfeest. Waar elders paardenbanen sluiten of achter glas verdwijnen, dendert hier de traditie gewoon over straatstenen voort.
Ik was uitgenodigd door Robert, een echte kenner. Hij nam ons mee het spektakel in, gaf uitleg bij het programmaboekje (voor €1 extra bij je €5 entree), wees ons op de favorieten en outsiders en leerde ons hoe we konden inzetten lekker old school, gewoon bij de inzetkraampjes.
De sfeer? Ouderwets en oprecht. Kinderen gratis, een kermis met grijpmachines, botsauto’s, kamelenrace en suikerspinnen. Snackkramen met frikandellen, bier in plastic bekers, zon tussen de buien door, en vooral: een volle tribune met families en vriendengroepen. Iedereen kwam samen. Er werd gegokt, gejuicht, gelachen de dorpskern veranderde voor één dag in een drafwalhalla.
We waren met een mooi clubje en kozen vier paarden van de 24. Uiteraard hadden we paard 13, die uiteindelijk won een favoriet, dus de winst was beperkt. Maar het ging niet om de winst. We hadden een poultje gemaakt met z’n vieren, verloren uiteindelijk een bescheiden €15, maar kregen daar een middag spanning, lol en nostalgie voor terug.
Het spannendst werd het toen onze outsider Hulk (paard 4) de halve finale haalde. Een overwinning in de finale zou 38x je inzet opleveren bij eindelijke winst. Je voelde de spanning langs de kant: elke rit een best-of-3, dus kansen genoeg maar het mocht net niet zo zijn.
Wat me het meest raakte, is hoe weinig er eigenlijk veranderd is. Natuurlijk kun je tegenwoordig ook online inzetten via ZEturf maar de essentie is gelijk gebleven. Het gaat om verbinding, om de sport, om samen zijn. Dat is de magie van de kortebaan, en dat is waarom dit soort evenementen het al meer dan een eeuw volhouden.
En het smaakte absoluut naar meer. Dit jaar staat de volgende kortebaandraverij al op de planning: Roden, waar de paarden zich over een afstand van 300 meter meten net iets langer dan in Stompwijk. Daar vieren ze inmiddels al de 49e editie, en ook daar stroomt traditie nog rijkelijk door de dorpsstraten. Ik voel me bevoorrecht dat ik deze wereld eindelijk van dichtbij heb mogen ervaren.
Kortebaandraverij is geen gewone paardenrace. Het is een levendig feest vol herinneringen, gokplezier, gezelligheid en verbondenheid. En het is nog leuker om dit met anderen te delen. Dus... Onetimers, voel je welkom. Sluit je aan en beleef het mee. Op het forum van Onetime vind je meer info over de editie in Roden en wie er meegaan.
Wie weet staan we straks samen langs de baan te juichen voor outsider Hulk 2.0 mét frikandel in de hand.
geplaatst in 
